Snap
  • Zwanger
  • zwanger
  • weeen
  • ziekenhuis
  • vroeggeboorte
  • Longrijpers

33 weken zwanger en weeën!

Ziekenhuisopname, weeënremmers en longrijpers.

Het is woensdag ochtend 8 januari 2020. lk ben vandaag 33 weken en 2 dagen zwanger.

Rond 5 uur 's ochtends wordt ik wakker van buikpijn. Ik lig bijna een uur in bed te draaien, slapen lukt niet meer. De pijn wordt steeds heftiger. Ik besluit toch mijn moeder even te appen. Met 30 weken kreeg ik al last van voorweeën, maar deze leken nu wel heftiger te worden. Mijn moeder zegt dat ik even onder de douche moet gaan zitten, misschien zakt het dan weg. Ze benadrukt nog even: als het erger wordt als je er onderuit komt moet je de verloskundige bellen.

Een half uur lang zit ik onder de douche, eenmaal aangekleed besluit ik weer in bed te gaan. Rob is inmiddels ook wakker geworden. In eens wordt ik overspoeld door golven pijn in mijn buik en rug. Mijn tranen kan ik niet meer bedwingen, terwijl ik in de foetus houding lig en Rob zachtjes mijn rug streelt. Eigenwijs als ik ben, bedenk ik mij dat het vast voorweeën zijn en wil ik de verloskundige niet lastigvallen. Door de vermoeidheid val ik uiteindelijk toch nog een uurtje in slaap.

Als ik eenmaal wakker wordt is de golvende pijn al weer afgezakt, er blijft alleen zo'n zeurderige voorweeën gevoel overheersen.

Gehaast kleed ik mij aan, we hebben namelijk zo de intake van de kraamzorg en ik wilde graag nog het huis een beetje aan kant maken.

Het is 11 uur als de vrouw van de kraamzorg binnenstapt. Gelijk als we aan tafel zitten vraagt ze wel of het gaat, ik vertel haar hoe mijn ochtend is verlopen en ze staat er op dat ik gelijk de verloskundige bel. De verloskundige gaat even overleggen en ik wordt zometeen terug gebeld. Ondertussen neemt de kraamzorg de intake af. Als de verloskundige belt, wordt ik verzocht om meteen langs te komen.

Bij de verloskundige vertel ik hetzelfde verhaal. Mijn waardes worden gecheckt en als dat allemaal goed blijkt, vraagt de verloskundige of ze mag toucheren. Het blijkt dat ik 1,5 tot 2 centimeter ontsluiting heb. De verloskundige verteld mij dat dit niks hoeft te betekenen maar wilt toch graag dat ik even langs het ziekenhuis ga. Het ziekenhuis in mijn woonplaats heeft geen plaats meer en ik wordt doorverwezen naar een ander ziekenhuis.

Even lijkt het alsof de grond onder mijn voeten vandaan valt. Ik raak in paniek en moet huilen. Dit is niet hoe ik mijn zwangerschap graag wou afsluiten, angst omdat het nog veel te vroeg is voor mijn baby om geboren te worden. Gelukkig kan ik mijzelf snel herpakken, geen doem scenario's Naomi. Realistisch blijven, het is wat het is.

Eerst nog snel naar huis om wat spullen te pakken. Wat moet ik in vredesnaam meenemen? Ik zou thuis bevallen en had nog geen "vluchtkoffer" ingepakt. We waren net twee weken geleden verhuist, alles stond nog in dozen, geen babykamer, geen gewassen kleertjes, geen opgemaakt wiegje naast ons bed. Totaal onvoorbereid rijden we naar het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begint het uren wachten, verschillende verpleegkundige en gynaecologen komen langs. Er worden verschillende ctg scans gemaakt, de hele dag lig ik aan het apparaat. Ontsluiting wordt gecheckt, deze blijft het zelfde. Er wordt een infuus geplaatst, mijn waardes worden weer gecheckt en er wordt een uitstrijkje gemaakt.

Terwijl wij wachten op de uitslag van het uitstrijkje, worden de weeën erger, maar ze zakken steeds weer weg.

Op de ctg is te zien dat ik wel echte weeën heb, deze voel ik ook. Inmiddels heb ik buik en rugweeën. Ze zakken snel weer weg.

De gynaecoloog komt terug met de uitslag van het uitstrijkje, niet schrikken zegt ze: we hebben een bacterie in je baarmoeder aangetroffen die vaak voorkomt bij vrouwen die een vroeggeboorte meemaken. Als jullie er achter staan wil ik direct starten met weeënremmers, deze moet je herhaaldelijk de aankomende 2 dagen innemen. Omdat je pas 33 weken zwanger bent, zijn de longen van de baby nog niet klaar om buiten de buik goed hun functie te kunnen doen, we willen daarom de aankomende 48 uur longrijpers injecteren, mocht de baby geboren worden, deze toch de beste start kan krijgen.

De eerste weeënremmers heb ik ingenomen, de verpleegkundige zet de injectie met longrijpers. Inmiddels weet ik dat ik in het ziekenhuis moet blijven en dat de arts nog langs komt om te overleggen: wat nu?

Het is 21 uur als Rob naar huis gaat. Hij kan helaas niet blijven. Wij hebben geen eigen auto dus waren op dat moment afhankelijk van andere. De arts was ook nog steeds niet geweest, er werden op dat moment meerdere baby's achter elkaar geboren. Dit moment vond ik echt vreselijk, ik was zo verdrietig en bang op dat moment. Ik was alleen aan het wachten op de arts, wie weet zette de bevalling toch nog door en dan? Ook lag ik voor het eerst in het ziekenhuis, in een vreemde stad en had ik voor het eerst zo'n vervelend infuus in mijn hand. De uren leken een eeuwigheid te duren. Net na half 12 's avonds kwam de arts, ik zou zo naar een eigen kamer worden gebracht, de aankomende 48 uur zouden cruciaal zijn, ik mocht alleen uit bed om te plassen en voor de rest zouden ze mij in de gate houden en was het afwachten.

Die nacht sliep ik nauwelijks. De klok van half 4 heb ik nog gezien, voordat ik eindelijk in slaap viel. Ik werd wakker van een enorm kabaal, de verpleegkundige kwam naar binnen rijden met de ctg scan. Het was 7 uur. Weer weeënremmers, mijn waardes worden gecheckt en de ctg wordt aangesloten. De verpleegkundige verteld mij dat ze contact hebben gezocht met het ziekenhuis in mijn woonplaats, als er plek is wordt ik overgebracht.

Halverwege de ochtend krijg ik te horen dat ik naar het andere ziekenhuis mag. Zodra de ambulance een gaatje vrij heeft wordt ik opgehaald. Net na lunchtijd wordt ik opgehaald. Eenmaal in het andere ziekenhuis, deel ik een kamer met een andere zwangere. Gelukkig iemand waar ik nog mee kon lachen, het was dus best gezellig. Weer kreeg ik weeënremmers en de laatste injectie longrijpers. De arts zou weer langskomen, maar het was enorm druk op de afdeling, dus dit kon ook morgen ochtend worden. Rob kwam die avond ook nog even langs.

Het is vrijdagochtend als de arts langskomt, hij verteld mij dat we gaan stoppen met de weeënremmers, mocht de bevalling doorzetten gaan ze het niet meer proberen tegen te houden, ik heb nog steeds bedrust. Hierdoor hopen ze dat ik niet iets in gang zal zetten. De hele dag lig ik weer aan de ctg scan en de situatie blijft hetzelfde.

De verpleegkundige vraagt aan mij of ik het misschien liever thuis wil uitzitten of liever in het ziekenhuis wil blijven.

Natuurlijk ben ik liever thuis, als de situatie hetzelfde blijft mag ik met volledige bedrust de bevalling thuis afwachten. Het is zaterdagmiddag als ik naar huis mag.

Vervolgens heb ik 5 weken met bedrust thuisgezeten. Een enkele keer ben ik naar buiten geweest. Gelukkig heeft mijn vriendin nog snel een pregnancy shoot kunnen doen. Ohja, en die babykamer was in een week gefixed, inclusief gewassen kleertjes in de kast.

Onze baby werd geboren met 38 weken en 5 dagen. Gezond en in alle rust thuis in het bevalbad.

Je leest mijn bevallingsverhaal hier:

https://www.mamaplaats.nl/blog/bevallingsverhalen/bevalling-ging-zoals-ik-had-gevisualiseerd-in-alle-rust-en-kalmte-kwam-mijn-baby-ontspannen-ter-wereld

bieniwini's avatar
4 jaar geleden

En die bacterie? Hebben ze die in die laatste weken nog in de gaten gehouden? Wat bleek dat voor een bacterie te zijn? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.

Beautiful Life's avatar
4 jaar geleden

Spannend! Gelukkig is je kindje nog lekker warm in je buik kunnen blijven zitten! 🙌🏼

Puremomlife's avatar
4 jaar geleden

Oh wat herkenbaar! Ik had dit met de middelste. Met 32 weken lag ik in het ziekenhuis met weeen en ontsluiting. Uiteindelijk na een week naar huis en heb hem bij me kunnen dragen tot 39.6!

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Naomi Michelle?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.