2 jaar geleden
32 weken en een bloeding
In mijn vorige blog kon je lezen dat de zwangerschap van ons tweede boefje vlekkeloos leek te verlopen op wat kwaaltjes na. We hadden een prachtige 20-weken echo en we waren eindelijk uit de naam. Op wat kwaaltjes na leek het voorspoedig te gaan maar gevoelsmatig klopte er iets niet.
Ik was rond de 32 weken en lekker aan het af tellen. Ik voelde mij prima en wilde ze laat mogelijk met verlof om zolang mogelijk van de kleine te kunnen genieten.
Na een lekkere shopmiddag vond ik bij thuiskomst wat bloed in mijn onderbroek. Ik schrok hier enorm van maar Google is mijn beste vriend en er was te lezen dat een klein beetje voor kon komen.
Dat kan dacht ik maar het is vrijdag en wil toch even overleggen.
Ik belde de verloskundige om te overleggen en zij stelde hetzelfde als ik al gelezen had maar drukte op het hart bij twijfel of meer weer bellen. Top, toch fijn als je even kunt sparren. Die week erna was een rustig weekje en op woensdag had ik een mini fotoshoot op de hei. Ik hou helemaal niet van buikfoto’s maar dacht toch een mooie herinnering te maken.
Voor de shoot was ik thuis aan het tutten en voelde ik mijn slip weer nat worden. Snel op de badkamer gekeken en weer bloed.
Ik was van plan om op de fiets naar de hei te gaan omdat de shoot een verrassing zou zijn voor Peter maar dit zag ik niet zitten natuurlijk.
Ik riep hem, we overlegden en ik belde de verloskundige weer.
Een andere als die week ervoor had dienst en nam op. Zij vond het niet nodig om te kijken ondanks dat ik zei er niet gerust op was. Het was veel meer, en ik was al zover.
Peter en ik gingen samen met de auto naar de hei, het voelde niet fijn maar had in ieder geval een buikfoto.
De volgende ochtend moest ik werken. Het bloeden was na die nacht gestopt maar het voelde niet goed en ik belde de verloskundigenpraktijk weer.
Deze verloskundige begreep mij en vroeg mij in haar pauze nog even te komen voor een echo, al was het alleen ter geruststelling.
Ik belde vanaf kantoor, gelukkig had ik een administratie ochtend, mijn werkgever en die zei mij gelijk lekker naar huis te gaan en dan de echo rustig thuis af te wachten.
Het was rond 12 uur en ik mocht gelijk doorlopen bij de verloskundige. Ze maakte een echo en vroeg van alles, maar we kwamen er niet uit en ze kon ook niets vinden. Ze vroeg me of ze ook vaginaal een echo mocht maken.
Ik vond het prima uiteraard, sluit alles maar uit.
‘Hè zegt ze, jij het de placenta toch links voor?’
‘Uhm ja hoezo.’
‘Nou ik zie hier ook een stuk placenta over de baarmoedermond dus dat is heel gek en zo mag je helemaal niet bevallen.’
Wat een nieuws in een korte tijd, de gynaecoloog werd gebeld, ik moest gelijk doorkomen naar het ziekenhuis. Ik kon zo niet normaal bevallen en waar kwamen die bloedingen nou vandaan?
Ik belde Peter, die had examens en kon niet weg maar gelukkig kreeg ik hem wel te pakken.
Ik heb iets gezegd in de trant van ‘fuck de placenta ligt voor, dit hebben de al die tijd gemist op de echo’s en krijg een keizersnede, ik zei toch al de hele tijd dat er iets niet klopte’!
Die arme man wist niet wat hem overkwam en zo ging ik op de fiets verder richting het ziekenhuis.