31weken & 4 dgn

Tja waar te beginnen 😅

Voor de 31 weken had ik (al) regelmatig last van harde buiken. Hoe verder ik in mijn zwangerschap kwam, hoe harder en pijnlijker mijn buiken werden. Ook kreeg ik een steeds minder gevoel van leven... tijdens elke controle maakte ik dit bespreekbaar, maar kreeg iedere keer te horen, dat alles goed was en ons kindje goed groeide.

De VK vertelde dat het verminderde gevoel van leven zou kunnen komen door de voorliggende placenta. Wel gaf ze aan het vermoeden te hebben dat ik een blaasontsteking, zou kunnen hebben. En vroeg of ik gelijk een urinetest wilde doen zodat dat het indien nodig behandelt kon worden of juist uitgesloten kon worden.. ‘Helaas’ kwam er geen blaas ontsteking uit, waardoor het voor hun ook niet duidelijk wat de harden en pijnlijke buiken veroorzaakte. We kreeg ik het advies om minder te gaan werken, te letten op mijn voeding (zoutvrij). 

Gelukkig had ik met mijn werk geregeld dat maandag 6 januari mijn laatste (dag)dienst zou zijn en ik ‘ vroeger’ vrij zou zijn dan mijn verlof in zou gaan. Dit was mogelijk (in overleg met mijn werk) omdat ik mijn overige vakantie uren en overuren van 2019 in zou zetten. Zodat ik ipv 3 feb, 7 januari al thuis zou zijn en zou kunnen gaan genieten van de periode vooraf.

Helaas, je raad het al.. daar ging mijn vrije ‘geniet periode’ vooraf!

Maandag 6januari tijdens de laatste dienst kreeg ik een steeds pijnlijkere buik en was mijn buik ook nog niet ‘terug zacht’ geweest, maar continu hard. Zo naïef als dat ik soms kan zijn: “ ach ik zal wel weer te veel gedaan hebben..” “ voetjes vanavond omhoog en dan komt dat ook we weer goed”. Tja achteraf gezien had ik maar beter de VK gelijk kunnen bellen, maar goed. De dag verstreek en ik dacht er verder niet meer over na. Zo verstreek ook de dinsdag. Maar woensdag was toch ‘anders’. De onzekerheid en het onderbuik gevoel namen de overhand en zo gezegd zo gedaan de VK werd gebeld 📞. De VK gaf aan; kom maar even naar het MKC in Boz doen we een CTG en je bloed druk meten.

Zo gezegd zo gedaan. Daar gingen we dan mijn vriend en ik op weg het MKC. Na even gewacht te hebben, werden we opgehaald door de VK en werd ik aangesloten aan de CTG. Ik weet nog dat mijn vriend en ik zeide: “CTG-tje en daarna naar huis.. alles zal wel weer goed zijn..” Maar helaas... naar 1 uur CTG wilde ze ook nog even inwendig onderzoek doen naar mijn baarmoeder mond. Hierna gaf de VK aan dat er in baarmoeder activiteiten waren gemeten tijdens de CTG en verzocht ons om ‘naar boven’ (MKC) te gaan en vertelde dat we daar opgevangen zouden worden door de verpleegkundige en Gynaecoloog.

Boven aangekomen werd ons verteld dat uit de CTG naar voren kwam dat mijn baarmoeder iedere 2 minuten activiteit vertoonde en naar aanleiding hiervan ‘ze’ verder onderzoek gingen doen: Bloeddruk meten (opnieuw), bloed afname, uitgebreide urine test, CTG, echo van baby en baarmoeder(mond) en inwendig onderzoek. Nadat ze dit alles hadden gedaan kwam de gynaecoloog met de uitslagen die al binnen waren. 

Bloed: goed geen ontstekingswaardes, bloeddruk aan de hoge kant, urinetest kleine hoeveelheid eiwitten gevonden, echo + CTG baby goed, echo baarmoedermond  2,2 cm (niet/ minder goed, voor het stadium in de zwangerschap hoort dit minimaal 2,5cm te zijn) en inwendig onderzoek (minder goed). Conclusie: je hebt een vergroot risico op een eventuele vroeg geboorte onder de 32 weken. Dus je blijft hier. Nog verbaasd over mededeling nr 1, werd mededeling nr 2 al mede gedeeld: Als ik zou bevallen of mijn bevalling komt opgang onder de 32 weken, dan zou ik niet in het MKC mogen bevallen maar direct over gebracht zou worden naar R’dam. Dus werd er gelijk gestart met medicatie: Weeën remmers en medicatie tegen de harden pijnlijke buiken + bloeddruk . Ook werd er besproken om 3x daags een CTG af te nemen.  Echt tijd om alles te laten bezinken was er niet Op dat moment. Dat kwam pas toen mijn vriend snel naar huis ging om wat spullen voor mij op te halen, voor mijn verblijf in het ziekenhuis...

Na +/- 3 dgn ziekenhuis 🏥 mocht ik onder strikte voorwaardes naar huis. De voorwaardes: geen zware en lichte inspanningen, rust houden, de geschreven medicatie ‘afmaken’ en wekelijks op controle bij de gynaecoloog. Op dat moment vond ik (bijna alles) prima en wilde graag naar huis. Dus zo gezegd zo gedaan ik ging mij braaf aan de voorwaardes houden zodat ik niet nogmaals met mijn bips in het ziekenhuis zou belanden. En vertrokken wij dan ook met gierende banden 🚗💨 naar huis.