30 en nog single

28 februari 2019 werd ik 30 jaar, dit werd groot gevierd met een mooi feest in mijn tuin.

Mijn leven lang wil ik al moeder worden en toen ik op mijn 19de een relatie kreeg, leek die wens ook wel uit te komen. Hij was serieus, had ook een diepe kinderwens en er was niks dat erop zou wijzen dat het niet zou kunnen. 

Na zijn opleiding zouden we samen wonen en mocht het wel komen allemaal. In de laatste zomervakantie zijn we nog naar Suriname geweest ( daar kwam hij vandaan en woonde een groot deel van zijn familie). Hier had ik eigenlijk een aanzoek verwacht, hij had het er vaak zat over en wij waren al 4,5 jaar samen. 

Helaas, een maand na terugkomst werd ik gedumpt! Hij zelf had er al vrij snel spijt van en wilde mij toch terug, maar dat hoefde van mij dan weer niet. Maar dan ben je ineens 24, bijna 25 en weer single. Altijd gehoopt om voor mijn dertigste 3 kinderen te hebben en dat sprookje leek ineens voorbij.

Al best snel werd ik opnieuw verliefd en kreeg ik leuke romance van ongeveer 2 jaar met een man die al 2 kinderen had. Hij was wel een stukje ouder en had een publieke rol met zijn werk, na 2 jaar hield het voor ons op, ik had veel moeite met zijn leefstijl, soms zag ik hem een hele maand niet, of 2 maanden zelfs en dan ineens stond hij weer voor de deur. Ik merkte dat ik geobsedeerd door hem raakte en besloot hiermee te stoppen. Niet veel later vertelde hij over zijn nieuwe relatie en daar was ik toch enorm kapot van. Het heeft mij zeker 2 jaar gekost om over die man heen te komen en geen andere mannen meer met hem te vergelijken. Daarna wel wat gedate en leuke mannen ontmoet, maar ik miste altijd het stukje dat een man echt naar mij luisterde. Ik heb best veel meegemaakt in mijn leven en soms wil ik daar gewoon even over kunnen praten. Ook wil ik een man die passie heeft voor zijn werk, ongeacht wat dat mag zijn.

Op mijn 29ste was ik nog steeds single en besloot ik mezelf nog 1 jaar te geven om een leuke man te vinden en als dat niet zou lukken, dan zou ik vanaf mijn 30ste gaan uitzoeken hoe ik zelf moeder kon worden met bvb een donor. Ik dacht erover om wellicht met een homo vriend of stel dit te gaan doen, zodat je er ook niet helemaal alleen voor staat.

Toch gaf het lot mij een andere wending.

Ik kreeg de diagnose fibromyalgie ( reuma soort) en koos er voor om eerst een revalidatie traject te gaan volgen. Hier zou ik daarmee leren omgaan en beter te leren luisteren naar mijn lichaam. Dat traject duurde 16 weken en begon een paar maanden na mijn 30ste verjaardag. Mijn kinderwens zou dus een stukje uitstel krijgen. In januari 2019 besloot ik dan ook om dat jaar eerst goed aan mezelf te werken, dat verdiend mijn toekomstige baby!

En dat is dan het moment.... iedereen zegt het altijd, als je er niet meer mee bezig bent, dan komt het! Vlak na mijn 3oste verjaardag kreeg ik een bericht via Messenger (fb) met de vraag of ik een leuke verjaardag had gehad! Een paar dagen ervoor een vriendschap verzoek van een ouder van mijn werk( ik werk op een buitenschoolse opvang), zocht er verder niks achter, maar hadden vlak voor de vakantie een leuk gesprek gehad wel heel kort en had verder geen ideeën erover ofzo. Ik reageerde dat het leuk was en raakte samen wat aan de praat. Ik vroeg uiteindelijk wat hij van mij wilde, het was wel duidelijk dat hij geïnteresseerd was en aangezien ik hem op het werk natuurlijk zie, wil ik meteen zorgen voor duidelijkheid. Hij vroeg of ik wat wilde drinken met hem.  Nou jeetje, daar vraag je wat.. ik weet niet of dat zomaar kan. Hij was wel vrijgezel, maar dit is natuurlijk niet professioneel. Ik vond het heel lastig en mijn eerste antwoord was dan ook nee. Hij was ook niet mijn type en ga dus echt niet mijn werk zomaar op het spel zetten. Bovendien was dit het jaar om aan mezelf te gaan werken en had ik hier dus geen tijd voor.

Die nee, werd al snel een ja, hij bleek precies op het juiste moment te komen, want hij was een enorme steun tijdens mijn revalidatie proces. Mijn werk heb ik eerlijk ingelicht en zijn kinderen zijn bij hun moeder in de buurt naar een opvang gegaan. Zij had geen enkel probleem met ons ( had zelf ook al een nieuwe relatie), maar wilde dan wel dat ze van opvang zouden wisselen. Nu een jaar later woont hij bij mij, komen zijn jongens elke week en hebben hier een stoere jongens kamer en krijgen wij samen een kindje😍.

Wat kan er toch veel gebeuren in een jaar tijd hè 😅