3 .. ons vreemde huishouden.. zomer 2011, hoe verder..

2 maanden moesten we wachten totdat mijn moeder een kijkoperatie moest ondergaan omdat ze tijdens een scan een aneurysma hadden gezien. Deze scan werd gemaakt omdat de gehoortesten van mijn moeder vreemde uitslagen gaf. De aneurysma heeft niks te maken met de doofheid van mijn moeder en was een toevallige ontdekking...

September 2011, wij maakte ons klaar voor een weekje zon. Toch wel heel vreemd om je koffer in te pakken terwijl je weet dat ze bij je moeder in haar hoofd iets gaan doen.

Van te voren hadden we een afspraak om te bespreken hoe het in zijn werk zou gaan, er zou een cameraatje via de lies worden ingebracht en zo naar de bloedvaten in het hoofd worden gebracht, als de aneurysma inzicht zou komen ging en een tangetje met lusje naar binnen en zou het "ballonnetje van het zwakke bloedvat" worden afgebonden.  

Het zou een soort van routine ingreep en konden echt met een gerust hart op vakantie...

Dat de ingreep het enige "vreemde" zou zijn die week bleek niet zo te zijn. 2 dagen voor vertrek kreeg ik ineens enorme krampen en veel  bloedverlies. Door de pijn kon ik niks. Mijn menstruatie is altijd heftig maar dit voelde anders. Het bleek na onderzoek van de huisarts een vroege miskraam te zijn. 

Vreemde gevoelens want ik zat nog aan de anticonceptie .. mijn hoofd kon er ook niet echt mee bezig zijn omdat ik er voor mijn moeder wilde zijn en haar dit niet wilde vertellen. Achteraf bleek dit wel dieper te hebben gezeten, maar daar later meer over.

De vlucht was dramatisch en dan niet omdat ik mezelf niet helemaal goed voelde...nog nooit heb ik zoveel angst gehad als tijdens die vlucht.  motor viel uit tijdens het opstijgen, turbulentie, tijdens het landen maakte de piloot vreemde manoeuvres. 

Op vakantie heb ik wel kunnen genieten maar na mate de dagen voorbij gingen en de operatie van mijn moeder dichterbij kwam voelde het toch niet goed. We spraken elkaar nog telefonisch voordat mijn moeder op de afdeling was. Ze was erg optimistisch. Ze zou me de volgende dag bellen hoe het was gegaan vlak voor onze vlucht terug zodat ik opgelucht het vliegtuig in kon stappen.

Die zelfde avond ging mijn telefoon en zag dat het mijn thuisnummer was, ik verwachtte mijn vader maar het was mijn moeder...

Helemaal in tranen vertelde ze me dat de ingreep niet door was gegaan. Het was nog erger dan dat we allemaal dachten. Er was niet 1 aneurysma maar wel 8! En daarvan stonden er 3 op klappen. De behandelende arts was enorm geschrokken en durfde niks te doen dit moest door een hersenchirurg worden gedaan.. Daar stond ik duizenden kilometers verwijderd van mijn moeder, een hoopje mens waar niks meer van over was. Zo kende ik haar niet. 

Nu kon van mijn niet snel genoeg het vliegtuig opstijgen...