#3 KLOPT HET HARTJE WEL?

Mijn huisarts had mij doorverwezen naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. In 2013 heb ik een scooter ongeluk gehad waardoor mijn stuitje gebroken was en daardoor onder begeleiding in het ziekenhuis mocht bevallen. Op 1 April was het eindelijk zo ver... ik mocht ons klein wondertje eindelijk zien! Omdat mijn vriend jammer genoeg moest werken ging mijn moeder met mij mee. We waren allebei zo benieuwd! Toen we aankwamen bij het ziekenhuis moest ik me bij de receptie melden en ik mocht plaats nemen in de wachtkamer. Voordat we iets te drinken konden pakken riep de verloskundige ons al naar binnen. We hadden alle vragen beantwoord van de verloskundige en toen zei ze ga maar liggen en maak je buik maar vrij. Ze deed wat koude gel op me buik en ging met het apparaat over me buik heen. Ik was zo benieuwd hoe het er uit zag, hoever ik was, maar het aller belangrijkste klopt het hartje wel?

Opeens zag op het beeld een klein wit vlekje met een klein kloppend hartje! De verloskundige heeft de baby nagekeken en toen bleek dat ik al ongeveer 7 weken en 3 dagen zwanger was. Het was zo bijzonder om te zien hoe het hartje klopt, ik was zo blij dat alles goed was! Ze had de echo uitgeprint en aan ons mee gegeven, ik zei tegen mijn moeder 'baby's eerste foto haha'. Trots kon ik mijn vriend opbellen om tevertellen dat ik al 7 weken en 3 dagen zwanger ben enalles goed is! Ik heb meteen de foto van de echo naar hem doorgestuurd hij vond het zo speciaal en was blij dat alles zo goed was gegaan. Ik liet de foto aan mijn schoonouders laten zien, en mijn schoonvader zei 'het lijkt net een klein garnaaltje haha'.

Nu ik wist dat alles goed was moest ik het nog op mijn werk vertellen. Eerlijk gezegd keek ik daar wel tegen op, omdat je niet weet hoe ze daarop reageren. Ik werkte bij de bakker in een supermarkt en ik moest vaak zwaardere dingen tillen, dus moest ik het wel vertellen zodat ze er rekening mee konden houden. Toen ik het op mijn werk had verteld wou ik alleen dat de bazin en de teamleiders het weten, omdat ik nog geen 3 maanden zwanger was. De eerste 3 maanden noemen ze de gevaarzone. Er kan nog van alles mis gaan, daarom wacht je vaak met het vertellen na de gevarenzone dat je in verwachting bent, maar gelukkig hebben ze me met veel dingen geholpen.