2e trimester van de zwangerschap & ADHD

Lieve Lezers in deze blog vertel ik jullie alles over onze bevindingen van het 2e trimester van de zwangerschap

Laat ik eerst nog even vertellen, dat ik een medische indicatie heb en ik daarom wat vaker op controle moet komen.

Week 12 T/M 19.

Na de 12 weken merkte ik dat mijn partner en voornamelijk mijn omgeving zich wat meer ontspanden, maar met sommige momenten kon ik zelf echt nog mega gespannen zijn.

Over; doe ik het allemaal wel goed? Kan ik het allemaal wel aan? Heb ik me niet verkeken op het moederschap?

Al die vragen spookten mij ‘s nachts door mijn hoofd als ik weer eens op bed lag.

Heel irritant en op een gegeven moment heb ik mezelf ook echt mentaal moeten toespreken;

dat geen enkele moeder precies weet wat ze doet en iedereen die voor het eerst moeder wordt nou eenmaal moet leren.

Voor de 14 weken echo moest ik het e.e.a. nog regelen zoals; kraamzorg, bloedprikken, verzekering aanpassen, verlof regelen & bepalen hoeveel weken je van tevoren met verlof gaat en hoeveel weken erna.

Voor de kraamzorg heb ik gekozen voor KraamZus, omdat ik die heel goed vond qua recensies. Maar ook omdat ik een kennisje heb die er had gewerkt en mij goed kon informeren over de werkwijze van kraamZus.

Bij het bloedprikken wordt gelet op een aantal dingen;

• Bloedgroep; A+
• IJzergehalte; 8,4
• Rhesus factor; C positief

Dit was, voor zover ik nog weet, wat ze hebben getest. Kleine tip voor degenen die net zo bibberend als een klein kind (zoals mij) in de wachtkamer zitten; vraag om een vlinder/dun naaldje die voelen minder hard aan bij het inprikken. De Rhesus factor is een ingewikkeld iets om zo even in Jip & Janneke taal uit te leggen, dus daarvoor voeg ik er een link bij van 24Baby die dat precies uitlegt.

Wat ik ook heb gemerkt is de ongezouten mening van mensen.

Natuurlijk mag iedereen iets vinden en er wat van zeggen, maar mag dat ook iets subtieler?! Iemand bijvoorbeeld ‘ondankbaar’ noemen als ze graag het geslacht willen weten van de baby en de moeder in kwestie hoopt op meisje, dat vind ik best wel hard en onnodig om het zo te melden.

Ja, die hoop heb ik nou eenmaal.

Ik vind meiden geweldig & jongens ook!

Maar ik had mezelf iets meer een meisjes mama verwacht.

Leef & laat leven, zegt mijn moeder dan altijd.

Dat vind ik nog steeds het beste advies in zulke gevallen.

Van dat soort meningen van anderen, begon soms behoorlijk mijn bloed te koken.

En de mep neigingen werden er niet echt minder van.

Nub Theorie.

De Nub theorie wordt veelal gebruikt om het geslacht te bepalen.

Aan de hand van de ligging van de baby.

Ja, natuurlijk wou ik dit ook wel proberen om te zien of ik voor de 20 weken eventueel al kon weten wat het word, maar dan moet je kind wel meewerken natuurlijk.

En zoals het al in mijn hoofd rondspookte, zouden wij vast wel niet z’n braaf kind hebben wat netjes ervoor gaat liggen om mama een voorproefje te geven van wat het misschien zou kunnen zijn/worden.

Want laten we eerlijk zijn, een Nub theorie is een vroege schatting op de 20 weken echo.

Wil je meer gedetailleerde informatie hierover lezen dan vind ik de site van 24Baby altijd superhandig en eenvoudig qua uitleg.

Hier een link voor de geïnteresseerden onder ons.

https://www.24baby.nl/zwanger/echo/de-nub-theorie/

Nou heeft mijn verloskundige het een aantal keer geprobeerd, maar ons kind draaide telkens weer met z’n reet naar de camera.

Dus zo heb je nog geen zicht voor een foto.

Ik kreeg zelfs bij deze echo van 14 weken te horen, dat wij een lekker druk kind hadden en dat het niet gek was dat ik het soms al zou voelen.

Dit klopte dus met wat ik al dacht, maar nog niet zeker wist.

Maar nu wist ik het zeker; dit is mijn kind die ik voel “WOW WAT BIJZONDER ZEG”.

Nou verbaasde mij het helemaal niet dat het een druk kind zou worden, met een papa en mama die ADHD hebben.

Zeg nou zelf 1+1 is toch gewoon 2?! Dus natuurlijk is dit geen gek compliment om te krijgen.

Ik had vooraf al ingecalculeerd dat kindlief niet mee zou werken, zodat de teleurstelling minder groot zou zijn.

Ik moest dus mijn geduld nog maar even flink ophouden tot de 20 weken echo.

Geloof mij, voor een ADHD’er is dat niet altijd even makkelijk!

Die leven namelijk in een iets sneller tempo dan ”normale” mensen, volgens mij doen.

In ons geval, waren we met alles wat sneller dan een normaal gezin. 2 jaar bij elkaar en getrouwd, bijna 3 jaar bij elkaar en een kindje onderweg.

Dat zegt toch wel het e.e.a. over ons leef-tempo lijkt mij.

Zo begon in week 14 van mijn zwangerschap, doordat ik zo snel groei qua buikomvang, ook al de bekkenpijn.

Wat normaal iets later komt.

Op internet zegt men dat het meestal tussen de 18 en 24 weken begint.

Met bandenpijn idem dito.

Ook hier had ik extreem snel last van; rond 16 weken.

Wat normaal rond de 20 weken is.

Ook begon ik te merken dat ik het steeds warmer heb dan voor de 12 weken.

Dit is normaal, maar kan soms met warme dagen behoorlijk vervelend zijn kan ik je vertellen.

Bij 16 weken werd de schopjes steeds duidelijker en kon ook papa eindelijk de kunsten van z’n ongeboren kickbokser eens aanvoelen.

Bijkomend dingetje; de (zoals ik het noem) “Aalstreep” was vanaf deze week ook licht zichtbaar.

Ik heb dat altijd een geinig iets gevonden en keek er dus ook deels wel een beetje naar uit.

Nou hij zit er dan eindelijk en het is een komisch gezicht.

Voor degenen die niet weten wat ik hiermee bedoel; het is de zwangerschapsstreep die je vanaf je navel tot aan je geslachtsdeel hebt, zeg maar.

Deze week heb ik ook met heit een buiten-speel-klimtoestel gekocht en opgehaald.

Voor als mijn oppaskindje hier komt en mijn schoonzusje haar lieve bonuskindje.

Tsja, vroeg, maar ach.

Kinderen moeten tegenwoordig zoveel voor de tv, vooral Ipads zijn een lust voor het oog.

Waardoor de schoonheid van de natuur helaas soms wat vergeten word, maar dat gaat deze mama in spe anders doen.

Van 14 weken naar 17 weken.

Toen hadden we de laatste controle voor de 20 weken en stiekem hoopte mama hier misschien nog te kunnen ontdekken wat jij zou worden.

Een meisje of een jongen, beide is leuk!

Maar de hoop was toch een beetje gevestigd op een meisje.

Helaas wou de verloskundige zich er niet aan wagen, om het geslacht te bepalen voor de 20 weken echo.

Iets waar jou ongeduldige moeder met bloedzenuwen eigenlijk niet op wou wachten, maar helaas, er zat niks anders op.

Nog 2 weken wachten dus.

Zou het dan nog niet lukken, dan zouden ze het in het ziekenhuis wel nakijken.

Je moeders geduld wordt hierdoor behoorlijk op de proef gesteld!!!

Bij 18 weken heb ik toch maar eens om me heen gekeken voor een mama fiets.

Die is er nu ook gekomen.

Kinderzitjes had ik daarvoor al via een Facebook verkoop groep gekocht.

Het is een mooie, hoe toepasselijk ook, lichtblauwe fiets geworden (wist nog niet zeker dat ik een jongen zou krijgen al waren de gevoelens er wel).

Het is een Tweedehands Gazelle fiets, met 7 versnellingen en een mooi fietslampje erop.

Een pracht om naar te kijken en nagenoeg nieuw!

Ik had dit dus weer eens niet beter kunnen treffen, want ik heb deze fiets voor €250,- over gekocht.

Deze zelfde week is de babykamer ook eindelijk geleverd.

Helaas houden jullie een foto i.v.m. Renovatie nog van mij tegoed.

Nu ging manlief in week 19 toen wij de 20 weken echo hadden, dus ook grasmaaien.

Geen probleem toch zou je denken… Is het niet weer echt iets voor mij om daar hooikoorts van te krijgen?! Met dus knalrode ogen en een snotneus van hier tot Tokio ben ik maar eens naar de drogist bij ons in de supermarkt geweest.

Wat blijkt nou, dat dit dus vaker voorkomt.

Ja, had iemand mij dit van tevoren even kunnen inlichten of zo?! Gadverdamme, wat voel ik me soms klote daardoor.

Oh ja, als je dacht dat het minder word. Nee Dus.

nu 24 weken zwanger terwijl ik deze blog schrijf, zitten ‘s morgens mijn ogen gewoon vol met smurrie, door die verrekte hooikoorts.

Het fenomeen de “20 weken echo”.

Jaaaa, dan is het moment dan eindelijk daar!

Dat je naar zo’n speciaal verloskundig centrum mag, voor die ene medische echo. Dit wordt ook wel SEO genoemd, dat staat voor Structureel Echoscopisch Onderzoek.

Nou, ik kan je vertellen; de zenuwen waren duidelijk aanwezig.

Ik kreeg tot de echo aan toe weinig door mijn keel.

Godzijdank was die ‘s morgens gepland.

Eenmaal zittend in de wachtkamer, merkte ik ook duidelijk de spanning bij mijn lieftallige man. Sigaret na sigaret werd aangestoken en in een 20 minuten tijd ben ik wel 2x naar de wc geweest van de spanning.

Eenmaal opgehaald door de verloskundige, werden we meegenomen naar de echokamer.

Dit zag er beter en mooier uit dan in het ziekenhuis.

Nu bleek dat achteraf te komen door vergunningen, die elke 5 jaar vernieuwd moeten worden. Maar goed, het viel ons zeker niet tegen dit bezoek.

Eenmaal op de echobank, word weer die heerlijke Noord-Poolse gel op je lijf gekwakt.

Waarvan je elke keer weet dat het veelte veel is, maar laten we daar vooral niet op bezuinigen…. De verloskundige vraagt ons natuurlijk of wij het geslacht ook willen weten en of er nog dingen zijn die nagekeken moeten worden.

Nou, op 1 dingetje na was alles kerngezond en verwachten wij een “JONGEN”!

Helaas, het worden geen tutu’s en strikjes, maar piraten en voetballen!

Geweldig nieuws dat alles gezond was.

Alleen scheen ik een laag liggende placenta te hebben.

Dat kon weg trekken naar boven als mijn buik ook dikker zou worden en de navel ook meer naar boven zou groeien.

Geen grote problemen, maar dit kan betekenen dat je via een keizersnede moet bevallen i.p.v. natuurlijke weg.

Dat is ook nog niet eens een probleem, maar ik denk dat iedere vrouw liever een natuurlijke bevalling heeft dan een keizersnede.

Maar het mooiste nieuws is dus dat wij een jongen verwachten en dat ik nu vol op mag shoppen!

Met dit leuke nieuwtje sluit ik deze blog af.

Dit was het alweer voor deze keer, en tot de volgende blog!

Liefs, Jolanda.

wil je de volledige blog lezen ga dan naar: https://storyofanewmomblog.wordpress.com/2017/07/1...