27 april 2021 miskraam met 6/7 weken

Juli 2020 :

Na een jaar plannen van de bruiloft bleek onze bruiloft misschien niet door te kunnen gaan.

Gelukkig werden de maatregelen versoepeld en ondanks de corona hebben wij besloten toch te gaan trouwen ondanks dat er maar 30 mensen bij mochten zijn, we hebben voor ons de belangrijkste mensen wat hebben wij een prachtige dag gehad om nooit meer te vergeten. Het was een hele mooie intieme dag en we zijn het er beide mee eens dat het met een grote groep nooit zo intiem en mooi zou zijn geweest

Augustus 2020:

We hebben een prachtige huwelijksreis gehad en besloten dat ik na de bruiloft zou stoppen met de pil. Ik ben op jonge leeftijd al aan de pil begonnen omdat ik heel onregelmatig en veel menstrueerde en erge buikklachten had. Na het stoppen met de pil had in een cyclus tussen de 28 en 38 dagen en vreselijke buikpijnen ook menstrueer ik heel veel ik krijg diclofenac van de huisarts. Ik vertelde aan mijn moeder dat ik hier z'n last van had na het stoppen met de pil. Ik hoorde dat zowel mijn oma en moeder beide erge endometriose hadden en slechte cellen in hun baarmoeder daarom is besloten dat bij hun de baarmoeder eruit moet. Ze waren toen 28 en 30. Inmiddels ben ik 32 en schrik ik hiervan als ik hoor dat dit de reden is dat bij mijn oma en moeder de baarmoeder is verwijderd. Ik heb contact gehad met mijn huisarts en we hebben samen besloten dat als ik na een jaar niet zwanger zou zijn, ik doorgestuurd zou worden voor onderzoek naar endometriose en in de tussentijd tijdens mijn menstruatie de diclofenac zou gebruiken.

April 2021:

Ik voel me al een week vreemd, elke avond misselijk, pijn in mijn borsten en mijn menstruatie blijft uit. Hier denk ik verder niet over na omdat mijn cyclus wel is vaker 38 dagen duurt en ik denk dat het komt door de stress nadat mijn opa 2 maanden ervoor is overleden. Mijn man heeft een vermoeden dat ik zwanger ben. Ik moet hier nog om lachen want dat idee heb ik zelf niet ondanks dat ik me wel vreemd voel. We kopen samen een test en op 23 april hebben we een positieve zwangerschaps test in onze handen. We zijn super blij maar het voelt nog zo onwerkelijk. Ik vraag me af hoelang ik zwanger ben en we besluiten een test met weken indicator te kopen. Ik vindt het zo onwerkelijk dat ik moeder ga worden. Ik besluit gelijk een app te downloaden over de ontwikkeling van een baby en lees dit uitgebreid door tot week 5.

25 april 2021:

We staan vroeg op en wachten op de uitslag van de zwangerschapstest hier komt uit 3+ weken. We zijn verbaasd maar zo gelukkig het is ons gegunt dat we samen mama en papa gaan worden. We zijn nog samen gaan winkelen en mijn man heeft een eerste cadeautje voor mij en ons wondertje gekocht. We noemen dit wondertje ons kameleonetje.

26 april 2021:

Ik verlies bijna niet benoemenswaardig wat bruine afscheiding omdat ik ook dit wel vaker heb kijk ik hier niet van om.

27 april 2021:

Ik wordt om 02.00 uur wakker met buikpijn het komt in vlagen om de 10 minuten en ik kan er niet van slapen. Rond 05.30 uur val ik dan toch in slaap. Ik kom rond 09.00 uur mijn bed uit en heb weer wst bruin bloedverlies we besluiten een verloskundige te bellen. Het is koningsdag en we bellen de 3de verloskundige praktijk nadat 2 andere niet opnamen. Ze vindt het toch verontrustend en geeft aan dat het mogelijk een miskraam zou kunnen zijn we kunnen de dag erna voor een echo langs komen. We hebben er allebei een raar gevoel bij. In de middag komt er wat helder bloedverlies bij en krijg ik lichte menstruatie krampen. In de middag stap ik op mijn scooter richting mijn werk om mijn avonddienst. De buikkrampen lijken wat erger te worden en het bloedverlies ook dus besluit ik maandverband in te doen. Mijn collega's en bewoners van mijn werk merken dat ik me niet goed voel, toch besluit ik door te werken. Rond 20.00 uur bel ik met mijn man en vertel hoe ik me voel en dat ik weer buikpijn met tussenpose heb en meer bloedverlies. Ik probeer te overleggen dat de nachtdienst eerder kan komen zodat ik naar huis kan want ik begin me ook flink beroerd te voelen. Rond 21.30 moet ik naar het toilet en verlies ik meer bloed, tijdens het afvegen zie ik dat er aan het papiertje een soort van vliesje met een donker puntje van ongveer 0.5 cm. Ik maak hier een foto van want ik moet morgen naar de verloskundige om te kijken of alles goed zit. De moed zakt in mijn schoenen en ik bel gelijk mijn man. Hij vraagt hoe ik me voel en ik barst in tranen uit en vertel dat ik denk dat het fout is, dit denkt mijn man ook en hij besluit mij te komen halen van mijn werk want hij wil niet dat ik nu alleen naar huis rij. Ik wordt om 22.00 afgelost door de nachtdienst en mijn man staat al op mij te wachten. Zodra we thuis zijn laat ik hem de foto zien en we zijn beide erg verdrietig. Ik verlies bloed vergelijkbaar met voor mij een matige menstruatie en heb buikkrampen. We proberen beide wat te slapen maar dit lukt niet.

28 april 2021:

We zitten in de auto opweg naar de verloskundige. Bij binnenkomst vraagt ze me om het hele verhaal te vertellen, ik laat haar de foto van de dag ervoor zien. Ze besluit een inwendige echo te maken. Ze ziet een vruchtzakje zitten maar zoals we al dachten is deze leeg. Aan de hand van een berekening en de foto die ik had gemaakt hebben wij een miskraam gehad met een zwangerschap van 6 a 7 weken. Ik moet in de gaten houden dat ik geen koorts ga krijgen en dat het bloedverlies niet erger wordt ala dat het geweest is. Mijn baarmoeder is nog niet leeg dus er zit nog een vliesje wat eruit moet. We hadden dit nieuws al verwacht maar lopen toch verslagen naar buiten nu het bevestigd is.

27 april 2021 zijn wij met een zwangerschap van 6/7 weken ons kindje verloren  :(.

De volgende blog zal ik vertellen hoe het hierna met ons ging.