21 Juni, de uitgerekende datum van ons ongeboren kindje

21 Juni, uitgerekende datum van ons ongeboren kindje.

Hoe gaan jullie daarmee om?

Ik zag de dag al van mijlenver aan komen… maar ik ontweek de gedachte, ik ontweek de pijn en ik ontweek mijzelf.

We woonde net 1 week in ons nieuwe huis, we hadden net een echo gehad van ons (tweede) kindje, we zijn de 19de al naar een kinderopvang wezen kijken en ik was nota bene al naar een baby fair geweest samen met mijn moeder, grandmother to be.

Er was om die dag heen zoveel meer aan de hand in ons leven, dat je denkt dat je er niet eens tijd hebt om over na te denken.. Think again!

De vakantie was voorbij en DE dag kwam.. ik was op het werk en ik was de hele dag afwezig, keek continu uit het raam, alsof ik daar het antwoord kon vinden op al mijn vragen…

Vaak liep ik naar de WC om gewoon even op adem te komen. Ik heb niet gehuild, geen traan.. Maar van binnen was ik aan het schreeuwen.

Zou de bevalling zwaar zijn geweest? Hoe zou ik de weeën hebben opgevangen? Hoe zwaar zou je zijn geweest? Hoe zou je eruit hebben gezien? Hoe zacht zouden je wangetjes geweest zijn?

Dat is nog maar een fractie met de vragen die rond mijn hoofd spookte.

S’ Avonds ging alles zoals altijd, je komt thuis, je kookt eten, dekt de tafel.. we weten samen we praatten over hoe de dag ging.. je ruimt nog wat op, kijkt nog wat TV, leest later in bed een boek en gaat daarna liggen.. zo, de dag zit er weer op.. Ik heb het overleefd… maar mijn baby niet…

Volg me op Facebook en Instagram!

https://www.facebook.com/byemiliesmolinski/

https://www.instagram.com/blog.byemiliesmolinski/