20-weken hoop

Vrijdag 18 december was het dan zover.. Dé 20 weken echo. 

Ik ben echt wel eerder zenuwachtig geweest, net zoals bij je eerste autorijles of bij je eerste afspraakje, maar dit.. Never nooit niet zo gehad! Kotsmisselijk was ik ervan. 🤢 Nou was ik dat natuurlijk al de hele tijd in de zwangerschap, maar dit was puur van de zenuwen. Want ik had van te voren al zo’n naar gevoel, zo angstig voor wat er misschien ging komen.

Robert en ik kwamen binnen, netjes op tijd. Na gelukkig een paar korte minuten mochten wij al de echoruimte binnen. Even alle gegevens checken, want er was een nieuw echo apparaat. Daarom waren ze deze keer ook met z’n tweeën. ‘Nou, gezellig toch!’, riep ik nog om het ijs te breken.

Eenmaal in de echo was ik weer gekalmeerd, we genoten van de kleine knappe man op beeld. Hartje, check, longen, check, lipje, check, nieren, check. ✅

Na de 45 minuten vroeg een van de vrouwen of we nog vragen hadden. ‘Nou ja, is alles goed gekeurd?’, vroeg Robert. Ze hadden nog geen uitslag gegeven en vroeg of we vragen hadden. Wat een beetje vreemd voelde.

‘Hoever ben je? Hij is aan de kleine kant.’ Nou ik was inmiddels al 19+5 en nooit eerder was hij te klein. Hmm, daar schrokken we wel wat van. ‘Klopt je termijn wel?’ Ja duh, dacht ik nog. ‘We zijn via het traject zwanger geworden. Dus dan weet je bijna tot op de dag terug te rekenen.’ Daar kwam de misselijkheid weer opzetten. 😓 

‘Oh, ik zie het al.. De huidige datum klopt niet, hij stond al op 28 december.’ Nou, bedankt mevrouw. Bedankt voor de mini heartattack.🤦🏻‍♀️ ‘Maar als nog is hij wel nog steeds iets te klein. En zijn kleine hersenen ook. Ik stuur jullie voor de zekerheid naar het Radboud in Nijmegen.’ Vanaf dat moment kon je ons opvegen. 

In de auto ging ik natuurlijk opzoek naar ‘te kleine kleine hersenen’ en las allemaal horrorverhalen. Ik kon niet stoppen met huilen. De angst waar ik zo bang voor was is waar geworden.

Het weekend (waaronder mijn ergste verjaardag ooit) was verschrikkelijk.. We wisten niks en konden niks anders doen dan piekeren. En hopen dat we nog voor kerst terecht konden voor een afspraak in het Radboud. 🤞🏼