19 jaar en zwanger: hoe vertel je zoiets?

Delen dat je zwanger bent, is helaas niet altijd zo als je vroeger hoopte..

Ik weet al even dat ik zwanger ben, zo doen ook mijn moeder en jongere zusje. Echter wisten nog weinig andere mensen van mijn zwangerschap, zo ook mijn vader en andere naaste familie.

Waarom vraag je je misschien af?

Natuurlijk was ik bang voor de reacties, ook al had ik mijn beslissing al lang gemaakt.

Natuurlijk wilde ik natuurlijk ook niemand teleurstellen, zeker mijn vader niet.

Ook wilde ik toch iets meer zekerheid hebben omtrent de zwangerschap (einde eerste trimester)

Ik was rond de 10 weken zwanger toen ik het nieuws aan mijn vader en zijn vrouw bracht.

Wij zaten in de auto onderweg naar zijn huis, ik zou gezellig komen eten.

Ik had al een paar keer aangegeven dat we snel iets moesten plannen, ik zie mijn vader dan ook niet heel vaak.

Ik had gedeeld dat ik iets belangrijks wilde delen, maar ik dit liever face to face wilde doen.

Daar zaten mijn vader en ik in de auto, bijkletsen over de afgelopen weken.

Doen kwamen er vragen.

“Wat is dat nieuws wat je wilde delen?”

“Ben je gestopt met je opleiding?”

“Heb je een relatie?”

Na meermaals nee te hebben geantwoord vroeg mijn vader voor de grap “ben je zwanger?”

Hierop was mijn antwoord “ik wilde dit eigenlijk delen tijdens het eten en wil nu niet gaan liegen, maar het antwoord is ja.

Een korte stilte viel, die werd onderbroken door mijn vader.

We spraken er samen over tijdens de auto rit. Zodra wij aan tafel zaten heb ik dit ook verteld tegen de vrouw van mijn vader.

Beide waren (volledig terecht) best wel geschrokken. Iets wat ik wel had verwacht.

We hebben er goed over kunnen praten en ook zij stonden achter mijn beslissing.

Toen waren er nog 4 mensen die ik het persoonlijk wilde vertellen voordat ik het wereldkundig zou maken via sociale media.

Ik was 11 weken zwanger en ging samen met mijn vader langs bij mijn opa en oma. 2 onwijs lieve mensen, misschien keek ik er nog wel het minste naar uit om het hen te vertellen.

Ik ben hun oudste kleinkind en dit is iets wat zij nog niet voor ogen zagen.

Ik wilde hen niet teleurstellen, daar waar zij erg belangrijk voor mij zijn.

Ook zij waren geschrokken, maar lieten weten dat ik het kan, als ik het maar echt zou willen.

De vragen “maar hoe ga je dat doen met je studie? En je studenten kamer?”

Vragen die alleen gesteld werden uit liefde voor mij, hopende dat ik hierdoor niet tegengehouden zou worden in mijn toekomstplannen.

De laatste 2 personen die ik dit nieuws persoonlijk wilde vertellen waren mijn oom en tante, weer 2 personen die veel voor mij betekenen.

Weer samen met mijn vader op visite gegaan. Terwijl wij aan de koffie zaten (thee voor mij 🙃) deelde ik ook met hen dat ik in verwachting was.

Wat denk je?

Opnieuw een geschrokken reactie, wat compleet logisch is voor deze situatie.

Maar ook weer dezelfde vragen, maar ook dezelfde steun.

Ik ben dankbaar dat ik de kans heb gekregen dit nieuws persoonlijk met deze personen te delen voordat ik mijn zwangerschap deelde met de buitenwereld.

13 weken zwanger was ik toen ik een prachtige video van mijn 13 weken echo deelde samen met een vakantie foto van 3 weken eerder.

De aankondiging van mijn kleine wondertje werd op sociale media bijna alleen maar positief ontvangen.

Ik voelde me eindelijk even niet “ongepland” zwanger.

Door de vele lieve berichtjes, steun en felicitaties kon ik eindelijk genieten van dit avontuur.

Want als je als alleenstaande 19 jarige student zwanger raakt.

Dan krijg je helaas niet vaak die mooie felicitaties van je dierbare, niet die vrolijke gezichten als je het nieuw deelt.

Het is compleet begrijpelijk, maar toch is dit iets wat mij soms best dwars heeft gezeten.

Want jong, alleenstaand of niet.

Ik was gelukkig en blij met het wondertje in mijn buik, en het is lastig om daar van te genieten als de mensen om je heen dit niet zo zien.

Aankomende week deel ik met jullie mijn ervaring tijdens de eerste verloskundige afspraken in mijn eentje. 

Leestip van een expert: Waarom jouw baby "beter" slaapt in de opvang