#19: dat viel even tegen!

De punctie an sich ging best goed. De arts was nog jong en had niet zoveel ervaring als de vorige artsen. Daardoor was de ingreep pijnlijker dan de vorige keren. Waar de vorige arts steeds de naald zachtjes en recht in het eiblaasje prikte en hem daarna leegtrok, duwde deze dame de naald eerst met 'geweld' door het blaasje heen, trok hem terug tot in het blaasje en maakte hem dan pas leeg. Althans, dat is wat manlief mij vertelde. Ik heb tijdens de hele ingreep met mijn ogen dicht gelegen en me gefocust op mijn ademhaling. Ik heb bij deze punctie meer gehad aan mijn zwangerschapsyoga dan bij de daadwerkelijke bevalling. Gelukkig was de verpleegkundige echt fantastisch. Ik mocht zelf kiezen: muziek aan of uit, lichten normaal of gedimd, helemaal vlak of iets rechtop zitten, muziek harder of zachter. Dat maakt dat je toch net wat meer kan ontspannen.

Na de punctie vertrok manlief met de eitjes op zijn buik geplakt naar het andere ziekenhuis waar het labwerk wordt uitgevoerd. Ik heb een kleine twee uur op de rustkamer gelegen, terwijl manlief zijn werk deed. Een beetje gelezen, gedoezeld, muziek geluisterd. Het resultaat van de punctie was teleurstellend: slechts drie eitjes. Natuurlijk mogen we in onze handjes knijpen dat er überhaupt eitjes uit zijn gekomen, maar we gaan van 7 en 11 bij de vorige pogingen naar 3 en dat steekt een beetje. En ergens, heel diep, vraag je je toch af of de arts er niet per ongeluk een paar kapot heeft geprikt. Ik heb geen idee of dat kan, maar het verschil tussen de laatste punctie en deze is zo groot, zowel qua uitkomst als qua behandeling, dat het toch even door je hoofd schiet. Maar goed, zoals ik in mijn vorige blog al schreef hebben we tot nu toe nog niet echt met teleurstelling te maken gehad, dus we mogen ons echt gelukkig prijzen.

Het weekend hebben we in spanning doorgebracht. Als er geen geschikt embryo uit zou komen, dan zouden we zondag voor 12 uur gebeld worden. We hebben er een potje kansberekening op los gelaten: uit de 7 eerdere eitjes ontstonden 3 embryo's. Uit de volgende 'oogst' van 11 eitjes ontstonden 7 embryo's. Steeds ongeveer de helft dus. Volgens onze redenering zouden uit deze 3 eitjes dus minstens één embryo moeten ontstaan... De telefoon bleef stil, godzijdank. Vanochtend zijn we geweest voor de terugplaatsing en daar werd ons vermoeden wel bevestigd: één embryo hebben we. Dus als deze mislukt moeten we direct voor een nieuwe punctie. Máár, er hoeft er maar eentje te blijven plakken! En het is een verse, dus de kansen zijn net even wat beter dan bij een cryo. Twee weken moeten we wachten. Twee spannende, lange weken... Duimt u weer mee?