18.03.2022 De afscheids-babyborrel
Zo verdrietig, maar oh zo fijn
Vandaag hadden we onze vrienden uit het dorp uitgenodigd bij ons thuis. Ze waren allemaal nauw betrokken in de hele zwangerschap. We wilden graag even voor de bevalling nog met elkaar samenzijn en organiseerden een soort afscheids-babyborrel.
Heel verdrietig natuurlijk, maar toch wel heel erg fijn om toch even met z’n allen te zijn en dit gevoel met elkaar te delen. Daar stond ik dan met mijn dikke buik. Ik heb afgelopen tijd geen foto’s meer willen nemen, omdat ik eigenlijk zo snel mogelijk van mijn buik af wilde zijn en opnieuw wilde beginnen. Diep van binnen besefte ik dat ik deze buik over 2 dagen niet meer zou hebben, en de buik - waar ik eindelijk trots op was - nog zou gaan missen. Daarom toch nog een trotse “ik ben zwanger en heb een buik” foto gemaakt. Hier ben ik nu achteraf toch wel heel erg blij mee dat ik deze heb.
Ondanks dat het natuurlijk hartstikke verdrietig was, was het ook fijn om iedereen even om ons heen te hebben. Waar onze borrels en feestjes gewoonlijk tot in de vroege uurtjes duren hebben we rond 00:00 er een einde aan gemaakt en is iedereen huiswaarts gegaan na vele knuffels en kussen.
Toen was het moment voor mij daar. Ik moest de gift nemen. Het tabletje waar het allemaal mee zou beginnen. Ik hield mezelf voor dat dit puur psychologisch is, en dat zondag pas echt alles in gang wordt gezet. Maar toch voelt het alsof je op dat moment een of ander abortustablet inneemt.
Enfin, na het innemen had ik het gevoel alsof het tabletje achter in mijn keel blijft hangen. Ik wist wel zeker dat ik hem volledig had doorgeslikt, dus dacht met wat water te drinken dat dit wel wegging. Ik heb een kwartiertje op de bank gelegen en toen bedacht dat ik net zo goed in bed kon gaan liggen met dit misselijke gevoel. Toen ik wilde opstaan voelde ik dat ik moest overgeven en dit gebeurde ook.
Gek genoeg bleven alle hapjes van de avond in mijn maag, en was het puur vocht wat ik overgaf. Toch het ziekenhuis maar even gebeld voor de zekerheid / werkzaamheid. Voor nu hoefde er niks te gebeuren. Ik kon gaan slapen en morgenochtend zouden ze me even terug bellen over wat nu…