17 Jaar en zwanger na miskraam

In mijn vorige blog vertelde ik over onze eerste miskraam toen ik 17 jaar was. Toen liet ik weten dat ik in mijn volgende blog zou vertellen over het zwanger worden na onze miskraam. 

Ik had besproken met mijn gynaecoloog 2 weken na de miskraam om over 2 weken te starten met de pil en daarna te kijken naar een ander anti-conceptie middel. Ondertussen ging mijn toen vriend (nu man) op oefening naar Amerika voor 3 weken dus hadden wij ook niet meteen het dringende gevoel om opzoek te gaan naar een andere anti-conceptie middel. Toen hij terug kwam van Amerika gingen we opzoek naar een koophuis. We hadden namelijk het idee dat je niet 1 2 3 een koophuis van jouw dromen en jouw budget gevonden had. Voor ons was het niet zo, ons derde huis dat we gingen bezoeken was HET huis. Misschien vertel ik wel in een andere blog over ons renovatie avontuur?  We waren mega druk met alles te regelen voor HET huis en alle dingen die daarbij kwamen kijken. Het zoeken naar een ander anti-conceptie middel schoot er een beetje bij in. Ik slikte wel gewoon elke dag netjes m'n pil.

Het was inmiddels April en mijn cyclus was ondanks de pil nog niet wat het moest zijn. Ik voelde me niet helemaal lekker. We waren begonnen aan de verbouwingen en alle dingen die afgebroken moesten worden. Tussendoor zei ik tegen m'n vriend dat ik misschien toch even een zwangerschapstest wou doen. 

Ik naar de Kruidvat, starende naar al die testen. Welke had ik de vorige keer ook alweer gekocht. O ja, de Clearblue. Dus kocht ik die dit keer ook maar. Ik had het mijn moeder ook verteld dat ik een vermoeden had en ze was weer heel lief en enthousiast. Ik had met mijn vriend afgesproken dat we die nacht in het nieuwe huis zouden blijven slapen zodat we s'ochtends alle tijd hadden om de test te doen. 

Daar was het! Het minnetje werd een plusje. Ik kon het amper geloven! Weer waren we ZWANGER door de pil. Meteen was ik ook bang. Bang dat het dit keer weer mis zou gaan. Bang dat ik misschien wel zwanger kon worden maar niet kon blijven. 

Wij weer naar de huisarts om bloed af te nemen. De volgende dag kregen we de uitslag. Ik was 6 weken zwanger volgens mijn HCG waarde. De huisarts had ook geregeld dat ik over anderhalve week naar de gynaecoloog mocht voor een echo omdat ik heel angstig was dat het weer niet goed zat. Mijn vriend ging volgende week voor 3 maanden naar Afrika dus als het mis zou gaan moest ik het nu helemaal alleen doen. Dan zat hij daar en ik hier. 

Gelukkig ging mijn moeder mee naar de echo. Ik had het gevoel dat de dagen naar de echo maanden leken. Eindelijk was het zo ver. Daar zat ik dan ongemakkelijk met mijn moeder in de wachtkamer. De vorige keer had ik hier een hele andere ervaring. Ik was bang en ondertussen ook heel nieuwsgierig. De arts riep mij binnen. Er werden wat medische dingen besproken en hij vertelde me dat ik in het mini kleedhokje mijn broek en onderbroek uit mocht doen en dan op de stoel mocht gaan zitten. Ik vond het koud en had koude zweethanden van de spanning. Wat moest ik verwachten? Wat kon ik verwachten? 

Daar was het. Het KLOPPENDE hartje! Het mooiste geluid dat ik me kon inbeelden. Het was zo'n rustgevend geluid. Er viel meteen een enorme last van mijn schouders. Toch bleef ik wel bang want de vorige keer ging het ook mis met ruim 12 weken. Ik ben nu nog maar 6 weken en mijn vriend zit voor 3 maanden in Afrika. De gynaecoloog stelde me gerust en zei dat ik met 8 en 12 weken nog een keer op controle kwam en dat ze dan elke keer nog even gingen kijken of alles goed zat. 

Ik was zo blij dat ik mijn vriend in Afrika kon laten weten dat alles helemaal goed was!

Zou ik in mijn volgende blog vertellen over ons avontuur van de zwangerschap of over onze renovatie van ons huis?