#12: dikke vette pech

Afgelopen zondag mochten we testen. Ik had best wel goede hoop. Misschien ook wel iets met wishfull thinking. Ik had vanaf het moment van de terugplaatsing heel sterk het gevoel dat er wat gebeurde in mijn buik. Steekjes, soms een klein krampje, een klein beetje bloedverlies na een paar dagen. Achteraf bezien zal dat wel betekend hebben dat Pietje 2.0 werd afgestoten, want zondag hadden we de vierde negatieve test in handen. Precies op het moment dat Pietje het woord "baby" had geleerd en uit zichzelf al een paar keer in mijn buik had gepriemd met zijn perfecte kleine vingertjes.

Deze negatieve test kwam hard binnen. Dit betekent namelijk dat we de komende ronde moeten overslaan. Ik moet weer verplicht aan de pil om te zorgen dat ik een beetje bijtijds ongesteld wordt. Over twee weken moeten we samen weer bij de arts op het matje komen. We krijgen dan opnieuw uitleg over spuiten. Ik vind het traject op zich totaal geen belasting. Ik onderga het allemaal en neem mijn medicijnen op tijd. Maar dit is waar ik zo tegenop heb gezien: het dagelijks spuiten en de punctie. Ik wil het eigenlijk niet en moet mezelf echt voorhouden dat dit de enige manier is om nog een kindje te krijgen en wat een prachtig cadeau eruit voort kan komen. Maar dat is soms moeilijk. Heel moeilijk. Gelukkig heb ik een fantastische man en een geweldige zoon die mij daar doorheen slepen.