#11 klaar voor een nieuw avontuur

Ik was al twee dagen misselijk. En ik had die ochtend overgegeven. En er was geen belletje gaan rinkelen. We waren al even 'bezig' en ik stond er niet zo bij stil. Totdat we 's avonds net klaar waren met eten. Ik zat op mn stoel. En toen ineens was alles zo helder als wat. Ik rende naar boven en deed een test. Ja hoor! Zwanger! Jaaaa!

Ooh shit. Dat was mijn tweede gedachte. Daar gaan we weer. O, en aan t einde ook nog bevallen. Maar bovenal waren we blij. Lieve baby wat ben je welkom!

En het feest begon. De misselijkheid werd erger, het vele overgeven brak me op. De misselijkheid die vanaf het begin een sluier over alles legde. Met 6 weken was het tijd voor de eerste opname. Lig je daar. Je verteld het eerder dan ieder ander. Je ligt niet voor niks in het ziekenhuis ...

Wat het grootste verschil was met mn eerste zwangerschap, was mijn lieve oudste meisje. Dat mij nodig had. En ik kon er niet zijn voor haar zoals ik wilde. In de week dat ik in het ziekenhuis lag is ze twee keer langs geweest. Maar wat vond ze dat eng. Ik was dan ook blij dat ik weer naar huis mocht na een midweek. Weliswaar zonder andere medicatie dan die ik al had. Maar van zo'n infuus leef je even op! Yay!