10 weken zwanger en gedraaide eierstok
Overleefd mijn kindje dit wel?
Ik ben 10+3 weken zwanger en ik wordt snachts wakker zoals normaal. Elke nacht moet ik even naar de wc en nu ook. Nog niks aan de hand en ik check elke keer of ik geen bloed zie. Ik ben zo bang dit kleine grote wonder toch op 1 of andere manier kwijtraak.
Om half 6 wordt ik wakker met veel pijn in mn buik. Mijn eierstokken zitten nog vol cystes en ze hadden in het ziekenhuis aangegeven dat de cystes zouden knappen. Met een uur zou de pijn weer minder worden dus ik wacht het uur af met een paracetamolletje. Een uur later is de pijn niet minder en ik besluit te bellen met triage om te horen wat ik het beste kan doen. Zij geven aan dat de poli om 7:30 open gaat en ik moet wachten en dan bellen naar de poli.
Ik ga mn bed weer in en lig in foetushouding omdat dit nog het minste pijn doet. Om 7.30 bel ik meteen de poli en zij overleggen. Er wordt aangegeven dat ik moet wachten tot 12.00 uur, mocht het dan niet beter zijn dan weer bellen. Ik ga aan tafel zitten met mn man, eten even wat en ik ga weer liggen. Ik kan niet eens rechtop staan van de pijn. Op dat moment dringt tot me door dat mn eierstok wel eens gedraaid kan zijn.
Om 10.00 uur houd ik het niet meer uit, lig te trillen op m'n bed van de pijn en bel weer naar de poli. "ik houd het niet meer uit, ik heb zoveel pijn. Paracetamol helpt niet en ik ben misselijk." Het komt er bijna fluisterend uit, ik heb geen kracht om nog gewoon te praten. Ik mag meteen komen, gelukkig is mijn man thuis die mij kan rijden. Elke drempel, elke deuk in de weg doet me zoveel pijn.
Mijn man zet me af bij de deur en ik heb al een euro in de hand voor een rolstoel. Met een paar keer tussendoor zitten loop ik naar binnen en zorg dat ik in een rolstoel terecht kom zodat mijn man meteen met mij door kan lopen naar de triage. Dat duurt niet lang en hij duwt me naar de lift. De drempel de lift in en het schokken van de lift zijn pijnlijk maar we zijn onderweg. Ik meld me bij de balie en we krijgen een potje mee voor urine. Dan moeten we in de wachtkamer wachten. Al snel komt de verpleegkundige en ik geef een vol potje af die ze meteen test. Bloed wordt geprikt en ze ziet hoe veel pijn ik heb. Ondanks de pijn kan ik nog gewoon antwoord geven.
Ik hoef niet lang te wachten en wordt gehaald voor opnieuw een echo. Ze kunnen niet echt zien wat er aan de hand is en hebben t ook over een torsie van de ovaria ofwel een gedraaide eierstok. Maar dit is alleen zeker als er geopereerd wordt en dat heeft ook risico's. Ik moet verder nuchter blijven en om 12.00 uur is er een noodkamer vrij zodat ik op bed kan gaan liggen. Ik voel me zo ellendig.
Ik krijg tramadol om de pijn te verlichten maar het helpt niet. Om 13.00 krijg ik het bericht dat we naar de operatiekamer mogen en ik neem afscheid van m'n man. Met bed en al rijden we door de gangen en eindelijk zijn we bij de uitslaapkamer. Hier wachten we totdat ik aan de beurt ben. Een dame is voor mij en die komt met 30 minuten weer terug.
De verpleging vraagt of ik het koud heb, je ligt zo te rillen! Ik geef aan dat t de pijn is, niet de temperatuur. Ik kan niet stilliggen op dit moment. Ze weten wat er waarschijnlijk aan de hand is en ik krijg een ander soort pijnstilling via het infuus. 10 minuten later nog eens en eindelijk wordt de pijn wat minder. Met opgetrokken knieën maar redelijk comfortabel wordt ik de OK opgereden en daar staat een team klaar. Ik mag overschuiven en geef aan dat ik m'n benen niet kan strekken. De arts begint te lachen en zegt dat dat wel goed komt. Ook geef ik aan dat als t inderdaad een gedraaide eierstok is en t lukt niet om m te redden dan dat ding er maar uit. Maar alles om deze baby te behouden. Ik adem in een kapje en zak weg..
Uren later wordt ik wakker in de uitslaapkamer, het is daar druk en ik ben duf. Rustig kijk ik om me heen en ik constateer dat ik geen pijn heb. De verpleging ziet dat ik wakker ben en ik krijg een lekker ijsje. De arts hoor ik overleggen en ook dat het een complexe situatie was. Ik mag terug naar een andere afdeling omdat de noodkamer al weer bezet is.
Ik lig op de kamer met nog een aantal mensen, het blijkt de dagbehandeling te zijn. De afdelingen liggen vol en ik krijg te horen dat ik moet gaan proberen om te gaan plassen. Als dit lukt mag ik rond 18.00 naar huis en anders moet ik overgeplaatst worden naar een ander ziekenhuis. Eindelijk om 17.30 lukt t om te plassen en als ik terug kom staat een gynaecoloog te wachten. Opgelucht geef ik aan dat het gelukt is en ik mag gaan liggen.
De gynaecoloog legt uit wat er is gebeurd: de eierstok was inderdaad gedraaid, ze hebben de cystes moeten doorprikken omdat de eierstok te zwaar was om te draaien. Nu was de eierstok nog 8 cm in plaats van 17 cm. Ze hebben meteen de buikholte gespoeld om infectie te voorkomen en de eierstok hebben ze kunnen behouden. Hierna kregen we kort een echo en zagen dat t hartje nog klopte. Wel wat langzaam maar dat kwam waarschijnlijk door de narcose en pijnstillers..
Nu is het afwachten en ik mag naar huis
Anoniem
Hoi Contino, hoe is het afgelopen met jullie babytje? Heeft hij of zij het overleefd? Ik heb gisteren een kijkoperatie gehad en heb eigenlijk precies hetzelfde als jij meegemaakt. Er is geconstateerd dat het hartje gelukkig nog klopt alleen is het de komende periode heel spannend. Verder heb ik estradiol en progestron tabletten gekregen voor de zekerheid, zodat het babytje de nodige hormonen binnen krijgt, had jij deze medicatie ook?
Contino
We hebben een prachtig dochtertje in ons huis rondkruipen. Wel heb ik echt moeten herstellen, was heftig vooral mentaal. Ik kreeg geen extra hormonen mee en uiteindelijk is alles goed gekomen. Ik hoop dat je goed hersteld ❤️