#1 Hoe het begon; van ovulatie naar irritatie...

Op dit moment ben ik 20 weken zwanger. Dat dit niet vanzelf is gegaan wil graag met jullie delen. Het werkt voor mij ook therapeutisch om het hele verhaal uit mijn hoofd te halen en op papier te zetten.Omdat een fertiliteitstraject een serieuze zaak is zal ik er af en toe ook wat humor in brengen. Onze gezamenlijke nuchterheid en humor heeft ons ook geholpen dit traject uiteindelijk vol te houden.

Het is de eerste keer dat ik een blog schrijf dus al jullie (ongezouten) feedback is welkom.

Ik begin mijn verhaal in het verleden. Om precies te zijn in januari 2015.

Het is januari 2015 en vanaf augustus 2014 ben ik gestopt met de pil. Eigenlijk wilde mijn vriend B. wachten tot hij 30 geworden was maar mijn strip was op en ik heb hem ervan overtuigd dat het heus niet in 1 maand raak zal zijn. (niet eerder baalde ik zo van mijn gelijk krijgen) we zijn nu dus een klein half jaar verder en een zwangerschap lijkt nog mijlen ver weg. Nu moet ik zeggen dat ik mijn vriend niet direct gek wilde maken met verplichte vrij sessies, je hoort dat wel eens dat mensen gepland seks hebben, zo’n stel wilde ik dus niet worden. Dus heel erg actief zijn we het afgelopen halfjaar niet geweest. Buiten dat had ik geen idee wanneer ik vruchtbaar was. Ik had wel zo’n App die de vruchtbare dagen bij zou houden maar ik merkte dat ik toch vaak spontaan begon te menstrueren. Wat betekende dat we weer volledig naast de vruchtbare periode hadden gemikt.

Misschien is het interessant om er bij te vermelden dat vrijen niet altijd vanzelf gaat, ik heb al sinds mijn 17e veel pijn bij het vrijen en tot een paar jaar geleden leek het zelfs onmogelijk dat het ooit zonder pijn zou lukken (überhaupt zou lukken). Na jarenlang therapie bij gynaecologen en seksuologen is het gelukkig voor 90% verbeterd, maar dat echte werk waar je zwanger door kan raken zal nooit mijn hobby worden ben ik bang. Nu was ik allang blij dat het lukte omdat dat wel cruciaal is om zwanger te raken. Al was het in het begin nogal plastisch en verre van romantisch.

Maar goed misschien dat ik nog eens uitweid over dit probleem in een andere blog.

Vanaf nu heb ik besloten er serieus tegenaan te gaan. Goed opletten wanneer ik vruchtbaar ben. Voor zover mijn onregelmatige cyclus dat toelaat.

Hoe verder de maanden vorderde hoe minder vertrouwen ik kreeg in een regelmatige cyclus en dus op de kans om zwanger te raken. Maar nog geen paniek er zijn vast meer vrouwen met dit probleem en artsen kunnen zoveel tegenwoordig dus mijn cyclus reguleren moet een eitje zijn.

Ik maakte daarom in juni een afspraak met de huisarts en loog er een paar maandjes bij door te zeggen dat we al een jaar aan het proberen zijn. Hij vond het vervelend en zei dat ik er ook niet jonger op werd (en bedankt ik ben net een paar maanden gelden 31 geworden) maar hij zal het goed bedoeld hebben. Omdat onderzoek bij de man wat makkelijker gaat dan bij een vrouw is de standaard protocol dat eerst de man zijn zaad laat onderzoeken. Maar kijk het nog even aan tot oktober (nog 3 maanden) zei hij, en laat je vriend dan een afspraak maken in bet ziekenhuis.

Tjah dat had ik niet verwacht. Ik vroeg toch hoe ik mijn cyclus regelmatig kon krijgen en niet of het toevallig aan de zaadjes van mijn vriend kon liggen. En oktober pas terug komen, dan moest ik nog 3 maanden doortobben met mijn cyclus die nog steeds versprong van 21 naar 51 tot zelfs ( één keer gebeurd) 85 dagen! Hoe kon ik dan ooit mijn ovulatie ‘vangen’, had ik eigenlijk überhaupt wel een eisprong?