Één trimester zwanger

ALLES BEHALVE FIT EN ENERGIEK 

In tegenstelling tot hoe ik mijn eerste zwangerschap over het algemeen beschrijf, was het eerste trimester alles behalve fit en energiek. Vermoeidheid, lusteloosheid en lamlendigheid typeren deze periode wel het meest. Verder ben ik echt blij dat ik mij redelijk heb kunnen inhouden met snoepen. 

TRAGE SCHILDKLIER (HYPOTHYREOÏDIE)

Tijdens het eerste gesprek met de verloskundige weet ik gelukkig te vertellen dat mijn beide ouders iets met hun stofwisseling hebben. Niet wetende wat ze precies hebben, zegt de verloskundige dat mijn bloed daarop wordt getest - en ze maakt een aantekening. Ze vertelt wat de symptomen zijn en ik antwoord gelijk dat ik mij er helemaal in herken.

In de bloei van mijn leven vecht ik jaren tegen vermoeidheid en lusteloosheid, ik heb daar helemaal geen tijd voor! Verder heb ik dun en snel uitvallend haar, mijn nagels zijn broos, en ik ben een enorme koukleum. Dat een zwangerschap mij tot bloed laat testen zeg, dit had ik natuurlijk veel eerder kunnen doen. Afijn, het is goed dat het juist nu gebeurt. Uit een recente blog van Pampers, lees ik namelijk het volgende:

"Uit een studie die in 1999 gepubliceerd werd in de Verenigde Staten bleek dat bij vrouwen wiens schildklier tijdens de zwangerschap te langzaam functioneerde de kans vier keer zo groot was om kinderen te krijgen met een laag IQ dan vrouwen met een normale schildklier - in vergelijking met een gezonde zwangerschap. Dit is een belangrijke bevinding, want artsen kunnen hypothyreoïdie behandelen als het vroeg genoeg ontdekt wordt". (Pampers, 2017)

Gelukkig krijg ik de juiste medicatie en wordt mijn bloed regelmatig gecheckt. Al snel voel ik mij energieker en ga dan ook vol goede moed het tweede trimester in.

SNOEPEN BINNEN DE PERKEN

Met mijn moeder en zus als voorbeeld van hoe ik waarschijnlijk zwanger zal zijn, ga ik ervan uit dat ik snel groot, bol en dik zou zijn. Een zwangerschapsmasker en striae staan mij waarschijnlijk ook op te wachten. Nu probeer ik zo gezond, vers en frequent mogelijk te eten. Gezond en vers eten zit wel goed, maar de middaglunch schiet er nog wel eens bij in. Dat mag nu echt niet meer. 

Elke week probeer ik sowieso één verse haring te eten, dat is mij redelijk goed gelukt. Koffie drinken is inmiddels vervangen door een Rooibos-theetje. Een enkele keer neem ik één of twee kleine bakjes cappuccino of café au lait. In de hoop dat de behoefte aan lekkere trek afneemt, kauw ik eerst op kauwgom. Het is overigens best grappig om te ervaren hoe je als zwangere ineens zin kan hebben in een hele specifieke smaak. Zo heb ik opnieuw mijn lievelingslollies van vroegâh ontdekt. Sinds jaren begeef ik mij weer eens in een Jamin en koop een zakje salmiakknotsen. Hmmm! Tot twee keer toe koop ik een zak biggetjes en verorber die. Halverwege die tweede zak was ik er overigens ook wel weer klaar mee. 

FASTFOOD

Op een doordeweekse dag stuur ik mijn man om 22:00 nog naar de McDonald's. Heel lief komt hij met de gewenste burger terug en gretig open ik de zak. Op het moment dat ik een hap wil nemen, zeg ik: 'oh gatsie, nee hier heb ik echt geen zin in'. Met tegenzin eet hij de burger op en zegt dat het maar goed is dat ik geen zin in fastfood heb. Houden zo!

Na ruim twee jaar is dit een terugblik op het verloop van mijn eerste zwangerschap.