In het ziekenhuis voor een huidinfectie (part 2)

Mijn schoonmoeder was de redder van de dag, want op moment dat zij arriveerde in het ziekenhuis, kwamen de artsen om Jip zijn abces leeg te zuigen met een spuit. 

Jip lag op mijn buik en de arts pakte zijn beentjes vast. Een andere arts zette de spuit in de bult en de bult werd leeggezogen. Jip slaakte een heel harde gil en begon heel hard te huilen. Hij had echt pijn en het enige wat ik kon doen was heel hard mee huilen (nu ik dit schrijf staan de tranen mij weer in de ogen). De artsen hebben het goed schoongemaakt en zouden morgen langskomen voor antibiotica, zodat er geen ontsteking bij zou komen. 

De artsen gingen weg. Ook mijn schoonmoeder ging weer op huis aan nadat ze mij een dikke knuffel heeft gegeven. Op het moment dat zij mijn kamer verlieten kwamen de verpleegkundige de golfmachine installeren. Ik mocht immers geen borstvoeding meer geven, maar moest alles afkolven. Ik had geen idee hoeveel er in mijn borsten zat en hoopte dat er iets uit zou komen. 

Ik heb gelijk de kolfmachine maar aangesloten om te kolven. Tot mijn verbazing kwam er aardig wat melk uit, dus aan m’n melkproductie lag het in ieder geval niet! Ik vond dat echt een hele opluchting. Ik voelde me zo schuldig naar Jip toe dat hij samen met mij in het ziekenhuis lag. Daarnaast voelde ik me super schuldig omdat ik nooit iets door heb gehad. 

Jip kreeg om de drie uur een fles borstvoeding en na de fles kolfde ik weer alles af. Zo ging dat de hele avond door. Slapen dat heb ik eigenlijk niet echt gedaan. Ik was nog steeds ondersteboven van wat er was gebeurd. Daarnaast spookte de vraag nog steeds in mijn hoofd hoe het kan dat hij was uitgedroogd. 

In de ochtend kreeg ik netjes ontbijt en Jip kreeg zijn melk uit de fles. Rond een uurtje of 8 werd Jip gewogen en hij was gelukkig aangekomen. Ik moest hem wel blijven voeden met de fles. 

Rond een uurtje of 10 kwamen de artsen langs. Ik vroeg of ik Jip mocht voeden met de borst en dat mocht ik proberen. Ook vroeg ik of ik weer naar huis mocht, want ik wilde heel graag naar mijn man en dochter. De artsen gaven aan dat dit overlegd moest worden met de kinderarts. Tot die tijd moest ik op mijn kamer blijven en moest ik me daar vermaken. 

Ik heb wat gedronken, TV gekeken, met mijn moeder gebeld en natuurlijk Jip de fles gegeven. Ook heb ik geprobeerd hem de borst aan te bieden. Ik merkte dat hij heel snel los liet en in slaap viel. 

Rond 12 uur kwam de kinderarts. Ook kreeg ik netjes mijn lunch. Jip z’n billen werden gecontroleerd en het zag er goed uit. Wel moest ik een antibioticakuur gaan geven zodat het niet ging ontsteken. 

De kinderarts gaf aan dat ze eigenlijk niet wilde dat ik naar huis zou gaan. Ze wilde dat Jip nog een nachtje zou blijven. Ze gaf echter wel aan dat ze me niet konden tegenhouden en als ik echt weg wilde dat ik mocht gaan onder de voorwaarde dat ik de volgende dag om 10 uur bij de kinderkliniek zou zijn. Daar ging ik gelijk mee akkoord. Ik wilde dolgraag naar huis, in mijn eigen bed en mijn eigen omgeving. 

Eenmaal thuis aangekomen heb ik Jip weer borstvoeding geven. Daarnaast heb ik ook wat afgekolfd om bij te voeden.

Wat was Nila blij dat we thuis waren! Ze heeft Jip geknuffeld en ze moest ook heel hard huilen, omdat ze ons toch wel heel erg had gemist.

De volgende dag zijn Jip en ik naar de kinderkliniek gegaan. Jip werd uitgekleed en hij werd gewogen. Ik vond het super spannend, want ergens zat er de angst dat hij toch weer was afgevallen. 

Ik legde Jip op de weegschaal en ja hoor, Jip was weer afgevallen. Ik begon te huilen en heb aangegeven dat ik niet begreep hoe dat kan. De kinderarts gaf aan dat ik het hem verstandiger leek om Jip de fles te blijven geven en zijn advies heb ik opgevolgd, hoe shit ik dit ook vond.

De arts had er gelukkig wel vertrouwen in dat het goed zou komen en stuurde mij naar huis. Ik moest wel over vier dagen weer terugkomen voor nog een controle.

Eenmaal thuis aangekomen heb ik toch de verloskundige gebeld, mijn verhaal gedaan en gevraagd naar een goede lactatiekundige. Gelukkig kende ze een dame, een heel goede. Ik heb haar nummer gekregen en gelijk gebeld. Ze kon de volgende dag gelijk langskomen. 

Op het moment dat de lactatiekundige langs kwam, lag mijn dochtertje ziek op de bank. Ze was zo moe dat ze in slaap is gevallen. 

De lactatiekundige keek met mij mee toen ik Jip aan de borst legde. Jip hapte goed aan en na een paar minuten viel Jip in slaap en liet hij los. We hebben geprobeerd om te wisselen en bij de andere borst deed hij precies hetzelfde. Ik vertelde de lactatiekundige dat Jip niet huilde en dat ik hem kon weg leggen. Ik vroeg mij echter wel af of hij voldoende kreeg, want anders zou hij niet uitgedroogd zijn. 

De lactatiekundige gaf aan dat Jip een stille ondervoeder is. Hij krijgt niet voldoende binnen en geeft geen krimp, hierdoor heb je niet door dat hij onvoldoende eten binnen krijgt en lijkt het alsof hij een heel tevreden baby is. Ze gaf aan dat het beter is voor Jip om alles af te kolven en hem de fles te geven. Jip heeft de kracht niet om de borsten goed leeg te drinken. 

Ik besloot om vanaf dat moment alle voedingen af te kolven.