Van overproductie naar niets

God, wat heb ik genoten van mijn borstvoedingsavonturen. Ik heb het tweemaal mogen doen en ik deel graag mijn verhaal met jullie. 

Overproductie, ik had er nog nooit van gehoord, totdat nummer één geboren werd. Fedde woog bij zijn geboorte 3140 gram, na 3 dagen was hij afgevallen tot een gewicht van 2900 gram. Maar haleelujah, 3 dagen later woog hij maar liefst 3240 gram waardoor hij dus op dag 6 al 100 gram bóven zijn geboortegewicht zat. In de kraamweek liepen mijn borsten al (letterlijk) over. Voedde ik rechts, dan sijpelde er links ruim 100ml melk uit. Ik wist niet wat ik hiermee moest doen dus ik douwde mijn bh maar vol met spuugdoekjes aangezien de zoogpads het bij lange na niet konden bijhouden. Zo heb ik ruim 2 maanden doorgesukkeld. Uiteindelijk ging ik proberen om de melk op te vangen in een bakje. Zie je het al voor je? Aan je ene borst een baby, en onder de andere borst een bakje. Wát een ellende was dat. Meestal zat het bakje ontzettend vol, en soms viel het bakje om. Doei melk, doei goud. Een poos daarna had ik het gevonden, een siliconen lekschaal! Het was nog steeds geen gezicht, maar hey! Dat ding bleef tenminste hangen waardoor ik mijn handen redelijk vrij had. Heel handig aangezien mijn baby’s graag met hun voetjes en handjes trappelen en grijpen tijdens het voeden. Binnen no-time was mijn vriezer vol met ‘lekmelk’. Heel fijn om een goede voorraad te hebben, want (bleek later) je kunt er zó doorheen zijn! Toen ik na 6 maanden weer aan het werken ging ging het snel bergafwaarts. Waar ik overproductie had had ik ineens te weinig melk. Ondanks dat ik braaf elke 4uur ging kolven in een rustig kantoor (met een filmpje van mijn baby, schijnt te helpen voor je toeschietreflex). Ik heb werkelijk waar álles geprobeerd, power kolven, mee masseren, videobellen met mijn baby maar niks hielp nog. Na 8 maanden is mijn avontuur gestopt. Gelukkig heb ik nog héél even kunnen tegen op mijn vriezer met melk maar ook dát gaat op. Ik baalde ervan, ik had nog wel een jaar (of langer) door willen gaan zolang baby het ook nog prima vond. Maar het was zoals het was, punt.

Siep werd geboren met een gewicht van 3190 gram en zat op week 3 al op 4050 gram. Ik geloof dat ik écht slagroom had. Ook hier had ik enorme overproductie, alleen het verschil met de eerste keer is dat de melk direct in de vriezer belandde in plaats van in spuugdoekjes. Ik had mijn weg gevonden en elk druppeltje werd bewaard. Ik had 3 volle lades met moedermelk, mijn vriezer was vol! Toen ik weer moest gaan werken gebeurde hetzelfde als de eerste keer. Ook nu heb ik alles op alles gezet, ik heb zelfs neusspray gebruikt om de toeschietreflex op te wekken. Maar dit avontuur stopte met 9 maanden. Gewoon ineens zonder stuwing gestopt.

Bij baby nummer 3 zette mijn lijf weer alles op alles om borstvoeding te produceren, ondanks dat ik met 23+3 weken was bevallen. Maar ik had geen baby om te voeden, dat snapte mijn boobies natuurlijk niet. Resultaat: ontzéttende stuwing en lekkende borsten in de ‘kraamweek’. Ontzéttend confronterend was dat.

Ik had kunnen kiezen voor een pilletje om de borstvoeding productie te remmen. Alleen een nare bijwerking van die tablet is neerslachtigheid op dag 3-4 na inname van de tablet. Op dag 3 was de crematie van ons zoontje, en depressiviteit kon ik hierbij niet gebruiken. Ik had nog 2 kleinen mannetjes rond lopen waar ik voor móest doorgaan.

Ooit hoop ik nog één baby te mogen voeden, en ook dan ga ik weer alles op alles zetten in de hoop dat het avontuur langer mag duren dan 9 maanden.