Mijn memmen

Suus is bij ons thuis het eerste en tevens het laatste kind dat ooit borstvoeding zal krijgen en dat klinkt misschien een vreemd maar is een bewuste keuze.

Zo heb ik deze keer simpelweg meer tijd om me op deze taak te concentreren. Uiteraard lopen er hier in huis drie andere kinderen rond, maar dankzij het nieuwe vaderschapsverlof (en een stukje zomervakantie) is Daan langer thuis en kan op die manier andere zaken uit handen nemen.

Daarnaast ben ik lichamelijk beter in staat tot het geven van borstvoeding dan na mijn vorige zwangerschappen. Met mijn 1 meter 56 hoor ik bijna tot de officieel bekroonde kleine mensen en ook in omvang kun je me behoorlijk petite noemen. De verloskundige was in het verleden dan ook bezorgd over mijn welzijn wanneer ik letterlijk een deel van mij zou weggeven. Door aanpassingen in mijn eetpatroon waarbij ik veel meer structuur, regelmaat en ook de nodige vetten heb aangepakt heb ik uiteindelijk de body gekregen om dit avontuur alsnog aan te gaan.

Verder gaf de huidige situatie in Nederland mij en Daan het laatste zetje om deze keuze te maken. Wij hopen Suus via mijn moedermelk net wat meer antistoffen te kunnen meegeven om haar leven gezond te beginnen.

En tot slot, eerlijk is eerlijk, besef ik mij terdege dat dit mijn laatste kans is dit stukje van het moederschap te ervaren.

En dus heb ik Suus in de afgelopen weken maar liefst 700 gram doen aankomen op mijn vloeibare goud. Trots, trots en nog eens trots.

Uiteraard zijn de eerste borstvoedingsweken niet zonder slag of stoot gegaan.

De eerste week na de geboorte van Suus was het aanhappen pijnlijk, de overproductie groot en het stressniveau torenhoog. Ik wilde dit perfect doen.

Tussen de bedrijven door probeerde ik dan ook veel vragen te stellen aan onze kraamverzorgster. Op de rustige momenten, die zijn schaars bij ons thuis, keek ze mee met de voedingen en kon ze mij van de nodige tips voorzien. Zo leerde ik niet zelf te willen sturen, maar Suus zelf te laten zoeken naar mijn tepels. Op deze wijze ging haar mondje verder open en zocht ze automatisch de juiste houding. Het aanhappen ging beter en de pijn zakte langzaam af.

Een week later nam ik telefonisch contact op met de borstvoedingslijn. Een telefoonnummer ontwikkeld door de kraamzorgorganisatie met enkel gespecialiseerd lactatiekundigen. Ik vertelde de dame aan de lijn dat Suus zich regelmatig verslikte tijdens de voedingen. Ze raakte hiervan in paniek en liet dan direct los. Uit mijn verhaal bleek een sterke toeschietreflex, waarbij Suus met behoorlijke snelheid in korte tijd veel melk binnenkreeg.

Ikk kreeg het advies iedere voeding maar één borst aan te bieden. Dit zou mijn lijf het signaal geven minder melk aan te maken doordat er ook minder gevraagd werd. De toeschietreflex aan de andere borst hield uiteraard wel aan, maar gebruikte ik om middels een lekschaal een kleine voorraad in onze vriezer aan te leggen voor geval van nood.

Na vijf dagen leek mijn productie af te nemen en kon ik terug naar beiderzijds aanbieden.

Kort daarna kreeg ik echter te maken met mijn eerste borstontsteking (en dat heb ik geweten).

Evenals bij de stuwing zoals ik deze na mijn eerdere zwangerschappen heb ervaren zat ik met mijn armen wijd op de bank. Zijdelings aanraken van mijn gehele borstgebied bezorgde me tranen in de ogen. ’s Nachts kreeg ik lichte verhoging en de rillingen liepen over mijn lijf. Nooit had ik gedacht hier zo beroerd van te worden.

Ik zocht mijn toevlucht tot een forum dat ik via Facebook leerde kennen. Het was weekend dus de huisarts was geen optie. Ik werd lid van het borstvoedingsforum. Dankzij de steun van enkele lotgenoten kreeg ik de ontsteking zelf onder controle. Volgens advies stapte ik voor iedere voeding onder een warme douche en masseerde ik braaf de pijnlijke harde knobbel in mijn linker borst. Na 2 dagen hard werken en een tikkende teller op de watermeter was ik van de klachten af. Hallelujah. Ik kon mijn andere kinderen ook weer knuffelen en me bewegen zonder de gelijkenis met een stroeve robot.

En ook mijn laatste issue zit na vandaag in de lift. Ik ben op het gebied van borstvoeding veel relaxter geworden.

Uiteraard zagen Daan en ik Suus groeien, maar de bevestigende getallen op de weegschaal vandaag maken het alle struggels waard.

Wil je mijn grootste voor- en nadelen omtrent borstvoeding op een rijtje? Lees dan verder! Laat mijn ervaring echter geen invloed hebben op jouw keuze, maar maak een keuze waar jij je goed bij voelt.

Voordelen:

- Je hebt je borsten altijd bij. Spontaan (en totaal onvoorbereid) op visite? Honger? Geen enkel probleem. Jouw buffet is te allen tijde geopend.

- Je luiertas kan drie formaten kleiner. Met een spuugdoek, paar zoogkompressen en eventueel tepelhoedje kom je een heel eind.

- Je voeding is altijd op de juiste temperatuur. Niets erger dan met een krijsende baby op je arm een half uur boven de gootsteen hangen om alsnog een drinkbaar flesje te creëren.

- Je portemonnee blijft gevuld. Althans. Dat dacht ik. Uiteraard bespaar je wekelijks die flinke pot kunstvoeding en zul je minder hoeven te besteden aan flessen en spenen, maar mijn assortiment borstvoedingsproducten is ook niet mis. Als je de kosten naast elkaar zou leggen durf ik persoonlijk niet te zeggen of dit onder de noemer voordelen valt.

Nadelen

- Je moet het altijd zelf doen. Natuurlijk kun je je kindje op den duur proberen te laten wennen aan moedermelk via de fles, maar het komt voornamelijk op jou neer. Jij bent nota bene de melkfabriek.

- Je kunt de nodige lichamelijke ongemakken ervaren. Tepelkloven, extreme naweeën, spruw, stuwing, borstontsteking en ga zo nog maar even door. Hoeft niet. Kan helaas wel.

- Je voelt je enorm verantwoordelijk. Baby spuugt veel? Is je melk wel goed? Baby huilt veel? Geef je wel genoeg? Baby groeit niet volgens de curve? Jouw schuld? Je kunt hier als moeder enorm onzeker van worden.

Dit lijstje is gebaseerd op eigen ervaringen. Vragen of problemen omtrent borst- of flesvoeding? Consulteer altijd een erkend lactatiekundige.