Mijn eerste borstvoedingsavontuur

Mijn eerste borstvoedingsavontuur.

Wanneer je mij een aantal jaar terug zou vragen of ik ooit borstvoeding zou willen geven zou ik waarschijnlijk als volgt hebben gereageerd; "wie, ik? Ben je gek, vet ongemakkelijk!"

Toch is mijn borstvoedingsavontuur inmiddels een stuk groter dan alleen die ene vraag en dat ene antwoord. Toen ik zwanger raakte van Loïs wist ik eigenlijk direct dat ik (in ieder geval wilde proberen) borstvoeding te gaan geven. Het leek me nog steeds wel eens ongemakkelijk maar vooral ook iets moois en intiems. Hoe die kijk op borstvoeding ineens was veranderd? Ik denk vooral doordat ik de voordelen van borstvoeding leerde kennen. Het is goedkoop, je hebt het altijd bij de hand, nouja vooruit, bij de tiet en het is verreweg de beste voeding voor een baby. Niks ten nadele van mama's die geen borstvoeding (willen/kunnen) geven want kunstvoeding is een prima alternatief. Maar laten we eerlijk zijn, het is bewezen dat er niks boven borstvoeding gaat. Er zitten antistoffen in, de samenstelling is helemaal afgesteld op je kindje en de kans op (het ontwikkelen van) allergieën is een stuk kleiner. Vooral die antistoffen maakten indruk op mij want hoe kwetsbaar is zo'n kleintje aan het begin van zijn leven. Wat fantastisch dat ik dan een stukje extra bescherming kan bieden door het geven van borstvoeding. Tijdens mijn zwangerschap werd ik vastbesloten dat ik borstvoeding wilde gaan geven. Ja het zou moeilijk kunnen worden en vast en zeker niet vanzelf gaan maar ik wilde het en het zou me lukken.

Ik werd na 37 weken en 2 dagen met zwangerschapvergiftiging opgenomen in het ziekenhuis, de bevalling werd ingeleid en na de bevalling zou ik zeker 48 uur in het ziekenhuis moeten blijven. Dat liep dus allemaal al even anders dan gepland want ik wilde het liefst thuis bevallen. De meeste dingen rondom zwangerschap en bevalling heb je niet in de hand bleek wel weer. Gelukkig verliep de bevalling voorspoedig en konden we gelijk proberen of Loïs aan de borst wilde drinken. Wat is het geweldig om mee te maken hoe een pasgeboren baby zelf op zoek gaat naar de borst, ik vond dat zo wonderlijk. Kort daarna had Loïs haar eerste kostbare melkdruppels binnen gekregen, wauw! Bij mij kwam de melk gelukkig goed op gang maar Loïs was nog een beetje misselijk van het ingeslikte vruchtwater. Het aanleggen en drinken ging ook bij lange na niet vanzelf, op die eerste druppels na. Ik had zelf ook geen idee wat ik moest doen en hoe ik Loïs het beste kon helpen. En toen bleek dat het echt een nadeel is om je borstvoedingsavontuur in het ziekenhuis te moeten starten. Steeds andere mensen aan je bed die meer te doen hebben dan alleen jou helpen met de borstvoeding. Dit resulteerde erin dat ik al gauw zat te kolven en Loïs met een spuitje de melk naar binnen gespoten kreeg. Ik wist niet wat ik zag want dat kon toch niet de bedoeling zijn? Maarja, wat wist ik er nou van. Gelukkig was mijn verloskundige in de gelegenheid om nog even langs te komen in het ziekenhuis en echt, zij heeft mij zo goed geholpen waardoor ik Loïs langzaamaan toch echt zelf kon gaan voeden. Gelukkig mochten we na 48 uur ziekenhuis naar huis en had ik daar twee top kraamverzorgenden (ja 2, ze werkten ivm omstandigheden beide halve dagen). Zij hebben mij zo goed geholpen met de borstvoeding, het ging steeds wat beter. Ik heb wat last gehad van stuwing maar verder geen gekke dingen, gelukkig. Na de kraamweek bleef Loïs vaak komen om te drinken. Uiteindelijk heb ik er toch een lactatiekundige bij gehaald en zij constateerde een verborgen tongriempje. Deze hebben we vervolgens laten klieven zodat Loïs haar tong beter kon gebruiken bij het drinken maar ook omdat dat het praten straks wat gemakkelijker zal maken. Hierna moest Loïs opnieuw goed leren aanhappen en dat heeft best even tijd gekost, in die tijd mocht ze ook niet uit flesjes drinken ivm zuigverwarring. Gevolg? Juist, een flesweigeraar. Wat een gedoe he, haha! Maar we hebben doorgezet en uiteindelijk accepteerde ze de fles ook weer. En dat was maar goed ook want al snel bleek ik weer zwanger en liep mijn melkproductie enorm terug. Dusdanig dat ik niet eens af heb hoeven bouwen, dat ging namelijk vanzelf. En zo stopte mijn eerste borstvoedingsavontuur na 5 maanden. Oh wat vond ik dat jammer maar het was niet anders. Deze periode met Loïs vond ik heel bijzonder. Ondanks de tegenslagen heb ik er zo enorm van genoten en werd ik er steeds handiger in. Aan het begin zocht ik elke keer een rustig plekje om te voeden maar ik werd steeds makkelijker en durfde daardoor ook in het openbaar te voeden. Zo handig als je overal je baby kan voeden! Gelukkig kon ik ontzettend uitkijken naar mijn volgende borstvoedingsavontuur. Hoe dat tot nu toe verloopt lezen jullie een andere keer.

Onderstaande tekst van woordkunsten vind ik zo toepasselijk:

Niet alleen maar om te groeien maar ook voor momentjes rust. Niet alleen omdat het nodig is of omdat je het graag lust. Melk om te troosten, lekker te slapen en bij kleine of grote dorst. Het is melk vol slokken liefde uit een warme moederborst.

Ik wil nog even meegeven dat ieder voor zich moet bepalen of je borstvoeding wilt (gaan) geven. Volg je gevoel en laat je niet overhalen want als je er niet helemaal achter staat is de kans van slagen een stuk kleiner en wordt het een negatieve ervaring. Wil je er wel voor gaan? Geef niet zomaar op, zet door, het is zo iets geweldigs maar het is net fietsen. Vallen en weer opstaan. Als het eenmaal lekker loopt ga je er zoveel plezier aan beleven. Tijdens die intieme borstvoedingsmomenten is je baby weer even lekker helemaal alleen van jou. Net als toen hij/zij nog in je buik dat. Heerlijk toch!