Ik hoop dat onze meiden "de goede afslag" nemen.

Wat had ik gehoopt dat dit blog over mezelf zou gaan. De titel spreekt me aan en ik ben dol op lekker eten.

Hoe moeilijk kan het zijn denk ik ook altijd. Je zoekt wat ingrediënten bij elkaar en gaat aan de slag. Koken, bakken, roeren en eten. Zo simpel als ik het nu omschrijf, zo simpel zou het moeten zijn.

Ergens heb ik de afslag goed koken gemist. De afslag bestaat in ons gezin namelijk wel. Ons pap en mijn zus weten de weg en ik ben vrolijk met verstand op nul ‘ons mam’ achterna gelopen. Ik heb de afslag “je er makkelijk vanaf maken” genomen en daar heb ik best spijt van. Ik heb geprobeerd terug te lopen maar helaas kan ik de goede weg niet meer vinden. Oké, heel eerlijk, het is gewoon echt niet mijn ding. Ik voel me als een kind die haar eerste stapjes zet als ik de boter in de pan gooi.

Achter het fornuis staan vind ik verschrikkelijk. Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd sta te verdoen en heb er een hekel aan de hele tijd boven de pan te hangen. Lange tijd heb ik alleen gewoond. Zonder te liegen denk ik dat ik twee keer in de week zelf kookte. De overige dagen at ik bij mijn ouders, in een restaurant, ging ik eten afhalen of kocht iets kant en klaar.

Soep, een gebakken ei en een tosti vielen overigens ook onder koken. Stuk komkommer erbij en klaar is mijn volledige maaltijd. Och ik deed het er goed op, had genoeg conditie en mijn lichaam leek er niet onder te lijden. Tenslotte was het ook mijn eigen keuze en was ik er zelf verantwoordelijk voor.

Gelukkig ben ik geen moeilijke eter en gaan bijna alle groentes (behalve spruiten en witlof) er prima in. Die afslag heb ik dan gelukkig, samen met ‘ons mam’, wel genomen. Het alles lusten en proberen wil ik mijn kinderen in ieder geval meegeven. Ik denk dat je het niet altijd in de hand hebt maar je kunt er in ieder geval je best voor doen. Tot nu toe gaat het ons aardig af moet ik zeggen en lijken ze de goede afslagen te nemen. De kookkunsten zijn nog niet echt zichtbaar al staan ze wel regelmatig met een big smile in de stalen pannen te roeren. Nu maar hopen dat dat een voorteken is.

Pip heeft even wat moeite gehad met het eten van stukjes, met name eten dat uit een combinatie bestond van glad en stukjes tegelijk. Premature kinderen staan daar om bekend heb ik me laten vertellen. Waar een toetje er altijd prima ingaat, lukte hier zelfs de bolletjesvla niet. (voor degene die het niet kennen: vla met bolletjes chocolade). Gelukkig gaat het eten van glad en stukjes nu goed en betrapten wij haar van de week zelfs op het eten van een verdwaald paasei. De folie blijkt heerlijk te zijn moest ik doorgeven.

Het is de kunst om gevarieerd, gezond en makkelijk te eten (“hendig” zoals we dat hier in Brabant zeggen). Meteen komen de gebakken eieren en tosti’s weer in mijn ideeënbak.  Ach weet je, ik doe mijn best. Gelukkig hebben we beide ouders die heerlijk kunnen koken en wordt er regelmatig een maaltijd afgeleverd. Dat geeft rust en ruimte in de dag en zorgt ervoor dat we gezond hebben gegeten.

Over een jaar of 20 hoop ik aan de tafel te kunnen gaan zitten. Pip heeft de soep bereid, Janne draait het vlees nog een keer om in de pan en Tess (die hoogstwaarschijnlijk de verkeerde afslag heeft genomen) vult de bakjes met vla. Smakelijk allemaal!