Ik eet nog liever mijn sok op, dan de korstjes van mijn brood!

Eten

Ik zal bij Ibrahim beginnen met hem heb ik eigenlijk nooit echt moeite gehad met eten (afkloppen).

Hij at altijd wel gewoon wat de pot schaft soms vond hij het minder lekker maar het ging er altijd wel in. Zelden heeft hij zijn eten laten staan of ik moest het echt heel erg bont maken (dan vond ik het zelf ook niet lekker) en dan was het ook prima en pakte we een boterham of iets uit de vriezer (pizza ofzo..).

Met Salih ging het al wat moeilijker die gaf van kleins af aan al echt een voorkeur aan en kon dan ook echt avondmaaltijden overslaan. Hij was daarin gewoon niet over te halen al gaat dat nu wel iets beter de afspraak is dan ook even proeven en als je het echt niet lekker vind dan hoef je het niet op te eten, gelukkig is het 9 van de 10 keer toch wel te eten en word alles wat op het bordje ligt ook opgegeten en als hij een beetje moeilijk begint te doen steelt papa nog wel eens een paar hapjes zodat zijn bordje eerder leeg is. Om mijn gevoel rust te geven wanneer hij naar mijn idee te weinig gegeten heeft krijgt hij nog wel eens een stuk fruit of een cracker (die toast crackers hebben ze het liefst).

Dan hebben we Yasin die is echt heel duidelijk in wat hij wel en niet eet en ook nog eens wie hem eten moet geven (mama, altijd mama).

Wilt hij iets wel is het zo op en soms wilt hij dan ook een 2e keer opgeschept hebben ook dat gaat op. Daar word ik dan zo blij van en geef ik mezelf een schouderklopje dat hij mijn eten zo lekker vindt (hahaha). Wilt hij iets niet nou dan kan je maar beter aan de kant gaan anders vliegt het om je oren.

Hij is daarin ook niet te corrigeren en weigert dan ook te proeven met als gevolg een mokkend kind die honger heeft en waar geen ander eten voor is, ik vind het niet nodig om voor iedereen naar zijn wensen te koken. Hem blijven we het met voorzichtigheid aanbieden en soms heel soms neemt hij dan toch een hapje omdat hij toch wel echt honger heeft, maar vaak houd hij voet bij stuk.

Nu zijn we er wel achter gekomen dat hij ook Ilayda haar potjes of gemalen eten “lekker” vind, al denk ik dat hij gewoon wil wat zijn zusje ook heeft.Maar dat is ook prima voeding is voeding toch.

Ilayda is nu 6 maanden die krijgt voornamelijk borstvoeding met een fruithapje en groente hapje als aanvulling. Het beginnen met vaste voeding vind ik altijd zo lastig wanneer moet ik wat geven en welke tijd is handig en moet ik dan wel of geen melk geven na het hapje. Ik doe maar wat en hoop dat ik het goed doe, wat ik aan haar zie groeit ze goed dus zal het wel goed zitten.

Tijdens het avond eten is het nu meestal zo dat Ilayda dan ook wakker is en dan ook een hapje krijgt soms pureer ik was ik zelf heb gekookt (als ik zoutloos heb gekookt) en vaak ook een potje vind het toch ook wel makkelijk gewoon ping en klaar.

Nu is het zo dat ik dus bijna altijd mijn eten koud eet (echt niet meer lekker, vaak warm ik het opnieuw op) omdat ik Ilayda en Yasin aan het voeren ben tegelijkertijd, Yasin zou best door papa geholpen kunnen worden alleen weigert hij door iemand anders eten te krijgen dus neem ik het maar voor lief en doe ik ze allebei een hapje Yasin een hapje Ilayda en zo maar door…..(het is een fase, het gaat voorbij)

In de tussen tijd is dan iedereen klaar met eten en al van de tafel gegaan waardoor ik nog moederziel alleen aan tafel zit. Soms vind ik dat echt niet leuk maar vaak geniet ik er ook wel van om even alleen aan tafel te zitten (even een soort van me-time) dan pak ik meestal me tablet erbij en zet ik gewoon even Netflix aan, en ga dan even helemaal op in het moment.

Even over mijn eigen jeugd mijn moeder kookte bijna altijd wel wat ik lekker vond maar was dat een keer niet het geval had ik gewoon pech, bij ons was het toen gewoon Vreten wat de pot schaft.

En mijn moeder vond het gewoon heel belangrijk dat ik alles deed proeven. Soms zei ik wel eens dat vind ik vies dan werd mama altijd boos want eten is nooit vies, je vind het niet lekker en dat is totaal iets anders dan vies.

Mam als je dit leest je hebt daar helemaal gelijk in en nu ik zelf een ouder ben probeer ik het mijn kinderen ook mee te geven.

Ik vind het altijd gezellig aan tafel als ik iedereen bij elkaar zie, de eet momenten zijn toch wel de momenten dat iedereen even met elkaar bezig is en op zijn vaste plekje zit.

Ik ben gezegend met 2 jongens die de tafel dekken en ook netjes vragen of ze een vork of lepel moeten pakken en wat voor soort servies er op tafel moet komen. ik kan uren door schrijven over de gezelligste gesprekken aan tafel maar dat ga ik nu niet doen. Ik houd het hierbij tenzij je het graag wilt weten misschien dan in een volgend blog (laat maar weten)

Nog even terug komend op de foto, hij eet natuurlijk niet echt zijn sokken op maar die korstjes die hoeft hij niet. We hebben het zo opgelost ik eet zijn korstjes op en hij de mijne win win win als je het mij vraagt geen verspilling van eten en hij is tevreden en ik.

Nu ben ik heel benieuwd hoe goed jou kleintje(s) eet net als Ibrahim (gevorderd) Salih(gemiddeld) of Yasin(matig)?

Wil je meer van ons zien en horen volg ons dan op instagram.

Groetjes Ayla