Hoe mijn kinderwens mijn eetprobleem liet verdwijnen

Een aantal jaar geleden was ik niet gelukkig met mijzelf. Ik voelde me dik en daardoor lelijk. Daar wilde ik dan ook graag wat aan veranderen.

Laten we vooropstellen dat ik echt niet dik was. Het was echt het beeld wat in mijn hoofd zat.

Ik begon op te letten op wat ik eette en ging regelmatig sporten. En nog was ik niet blij. Dat beeld in de spiegel bleef hoe dan ook te dik. Dus werd ik nóg strenger voor mezelf. Dat begon met elke dag sporten. Daarna mocht ik alleen nog maar gezonde dingen eten. Toen dat nog niet genoeg deed voor mij begon ik mijn vinger in mijn keel te steken na het eten. Aan het begin was het 1 keer per dag. Maar dat veranderde al snel in; na elke maaltijd en élk tussendoortje.

Zo begon ik ‘eindelijk’ echt gewicht te verliezen. Je zult je vast afvragen of mensen om mij heen het niet merkte?! Achteraf wel..

Ik werd dunner en dunner, had een slechte weerstand en was veel moe. Mensen zeiden wel eens;

‘joh, wat word je dun. Gaat het wel goed?’

Of

‘Je moet niet teveel afvallen hoor, eet je wel?’

Waarop ik altijd zei, nee joh ik eet super veel. En vervolgens werkte ik dan een zak chips naar binnen of een reep chocolade. Om het vervolgens stiekem later weer uit te gaan spugen.

Ontkenning. Allemaal ontkenning.

Maanden ben ik zo doorgegaan. Ik werd dunner, maar niet gelukkiger met mezelf. Waarom bleef dat spiegelbeeld toch zo ‘dik’?

Achteraf besef ik mij volledig dat ik gewoon een soort van eetstoornis had ontwikkeld. Maar dat besefte ik mij op dat moment nog niet.

Tot ik een keer met een vriendin in gesprek was. Toen viel het onderwerp dat diëten of teveel afvallen kon zorgen voor onvruchtbaarheid. Daarna ben ik daarover gaan na denken. Die kinderwens, was zó sterk. Er moest een knop om. Ik was ondertussen zo’n 47 kg (ik ben 1.70). Het roer ging om.

Niet veel later was ik zwanger. Helaas was dat van korte duur en had ik na zo’n 9 weken een miskraam. Vlak daarna was onze bruiloft. En zo ging ik van de ene rollercoaster in de andere. Ik heb me tijden schuldig gevoeld. Bang dat het kwam door mijn ‘ongezonde tijd’. Ik werd enorm overspannen en heb toen hulp gehad. Hier heb ik voor het eerst mijn eetprobleem opgebiecht. In tranen, want oh, ik schaamde me zo! Ik leerde alles een plekje te geven en op een gezonde manier door te gaan. Na nog een miskraam en twee jaar verder mochten wij toen eindelijk op 28 september 2018 ons eerste kindje ontmoeten. Ondertussen ben ik rijk met 2 gezonde kindjes en loop ik rond met een paar kilootjes ‘teveel’. Maar ik heb nu wel geleerd. Genieten en gezondheid is het állerbelangrijkste. Alleen dan voel je je gelukkig!