Het leed dat kolven heet..

Toen ik zwanger was, had ik een soort van ideaal beeld. Een baby aan de borst, het zou mij niet uitmaken waar ik zou voeden, en als iemand dan een opmerking durfde te maken.. Nou, dan zou hij/zij het kunnen krijgen.Toen onze zoon prematuur geboren werd, bleek borstvoeding helemaal niet zo vanzelf te gaan. Ik lag binnen 2 uur na de geboorte van Dendé niet met een baby op/aan mijn borst, maar ik zat achter een kolfapparaat. In mijn eentje.. en dat zo'n 8 keer per dag. Het was druk in het ziekenhuis, dus echt goed uitleggen hoe het kolfapparaat werkte, en hoe vaak het zou moeten, werd mij niet verteld.Toen ik na 2 dagen nog geen borstvoeding had, kwamen ze uitleggen hoe het nou eigenlijk precies moest. De borstvoeding kwam toen een beetje op gang. Ook met het aanleggen van onze zoon, heb ik  weinig hulp gekregen. Een lactatiekundige uit het ziekenhuis liep binnen en vroeg hoe het ging. Ik vertelde haar dat ik dacht dat het goed ging.. Dat was voor haar een goed antwoord, en weg was ze.Hoe ouder hij werd, hoe kwader onze zoon werd, als hij weer aan de borst mocht drinken. Het frustreerde hem en mij enorm. De lactatiekundige kwam erbij, en legde hem aan. Die voeding was zo gepiept. De laktatiekundige  schreef wat informatie op een papiertje en daar zouden we ons wel mee redden. De volgende voeding was weer precies zo'n drama als altijd. Het moest en zou werken, daardoor gaf ik huilend borstvoeding, om daarna weer een half uur te kolven. Na 3 maanden besloot ik dat ik dit niet wilde, en dus kolfde ik 8 keer per dag en kreeg onze zoon 50% borstvoeding en 50% kunstvoeding. Kolfde ik een dag minder? Dan kolfde ik de volgende dag 4 keer extra. Mijn man bedacht een constructie met postelastieken, zodat ik overal kon kolven, en dat deed ik dan ook. Kolven tijdens het eten koken, kolven tijdens het eten, powerkolven in de auto en kolven tijdens de nachtelijke voedingen aan Dendé zijn bed. Dit heb ik gedaan tot dat Dendé 6 maanden was. Na deze 6 maanden was ik zelf helemaal op en nu ik er achteraf op terug kijk, vraag ik me af, waarom ik mezelf zo voorbij gelopen ben en niet meer heb genoten van de eerste 6 maanden. Nee, zo zou ik het nooit meer doen.