Het eind van mijn zwangerschapsverlof….

Tuurlijk wist ik dat het geen vakantie werd, ik heb een goede referentie: Jaxx. Maar af en toe genieten van de zomer, een drankje kunnen doen op een terras omdat ik geen huilende baby heb of gewoonweg genieten van ons klein wonder.

Nu ik hier met een onrustige baby zit, net vier maanden oud, vraag ik me af waarom ik nou ook alweer dacht dat bloggen een goed idee was.

Brengt me meteen op het thema van de eerste blog; huilbaby, voedselintoleranties en allerlei andere termen.

Als ik je op de arm heb of op de kop boven je hang en je alle aandacht van de wereld geef is het goed. Dan stralen je ogen vol vertrouwen en lol. Liggen en mama bijvoorbeeld even laten plassen of een boterham laten smeren is huilen.

Maaaaaar tegenwoordig kun je ook al wat vaker en langer in de box, op de grond of waar dan ook liggen/zitten en jezelf even entertainen.

Dit was de afgelopen vier maanden wel anders.

Een tijd geleden heb ik al gedeeld dat borstvoeding niet vanzelf ging (verhaal wat ik wellicht nog wel een keer deel). Dit is natuurlijk geen goede start geweest. Toen het verlossende woord van de huisarts kwam: “de spruw is weg”, dacht ik dat de onrust van mijn baby ook weg zou gaan en het genieten van jou écht kon gaan beginnen. Dat het niet zo makkelijk zou zijn en het volgende ‘probleem’ zich wel zou aan dienen, had ik kunnen weten. In mijn buik wist ik al dat je net zo’n handen vol zou zijn als je broer! En gelijk had ik….

Naast de borstvoedingsissues zijn ervan kleins af aan ontzettende darmkrampjes die maar niet overgingen. Ruis, whitenoise en de echte föhn… wat een uitvindingen, dit helpt. De mensen in de winkel denken dat ik een elektrische baby heb. Beter dat dan gekrijs door de winkel toch? “Vroeger hadden we dat niet”. -Slaat hoofd tegen muur-…. gelukkig veranderen tijden toch? Waarom mijn baby laten krijsen als ie rustig wordt van ruis.

Maar goed back to the point, de nachten gaan maar niet beter, het huilen blijft en de onrust stopt maar niet… Uiteindelijk hebben we gekozen om één voeding voor de nacht te vervangen door een fles, zo weet ik wat je binnenkrijgt en teer je waarschijnlijk iets langer op (al slaap je beter op je buik maar dat is een verhaal voor een andere keer…). Een mama die op haar tandvlees loopt heb je tenslotte ook niks aan.

Dus de nachten gaan beter, maar het gehuil houdt maar niet op. En echt, ik weet dat baby’s huilen en dat het er allemaal bij hoort enzovoort enzovoort maar toch.

Op naar de voetreflexologe en de osteopaat. Conclusie darmen, darmen betekent voedsel dus zoeken naar een mogelijke intolerantie.

Na een bezoek aan een huisarts die tevens alternatieve geneeskunde uitvoert om te constateren of er sprake is van intoleranties, blijkt de kleine man nogal een lijstje te hebben.

Van koemelkeiwit en lactose tot appel, kiwi en noten. Dit betekent tevens voor mama’s melk omdat ik dit gewoon at en dronk. Wat een gedoe en je moet het allemaal maar net weten.

Eenmaal aangepast met allergeenmelk en zelf stoppen met zoveel mogelijk melkproducten, gaat het een heel stuk beter! Je bent een stuk rustiger en lijkt minder last te hebben van darmpjes en krampen. Nu we dit weekend een betere allergeenmelk hebben gekregen, hoop ik dat het rust brengt en we volop kunnen gaan genieten.

Al met al een rumoerige start, niet zoals ik het graag gewild had maar thats life toch? Ik ben blij dat het beter met je gaat. Ik weet dat het een heel stuk erger kan en we boffen met je maar echt, onrustige en huilende wezentjes kunnen je soms tot waanzin drijven. Dus… als je het vermoed, ga in godsnaam naar een arts en laat het testen.

Mocht er ooooooit een baby nr 3 komen in huize Lemmens, is dat een van de eerste dingen die ik zal doen!

In mijn zoektocht naar waarom mijn baby zo onrustig is, heb ik nog een en ander gevonden maar dat is iets voor een volgende keer :)