Hé het is ok...

Week van de borstvoeding.

Nooit gedacht dat iets dat zo natuurlijk is zo moeilijk zou gaan. Ik heb gevochten en het uiteindelijk 6.5maanden volgehouden maar dit was vaker met een traan dan een lach en meer met een kolf dan live. Het werd een missie en ik associeerde het met mijn capaciteiten als moeder. Nu kan ik dit relativeren maar toen was het een soort obsessie. Tóch ben ik trots op mezelf en ben ik enorm dankbaar dat ik heb mogen genieten van de nachtelijke voedingen.

1 ding staat vast, bij nummer 2 pak ik het helemaal anders aan en schaaf ik mijn verwachtingen bij. Zo werd mij geleerd dat ik moest voeden op schema. Dus toen Vigo om het halfuur/uur om eten vroeg schoot ik in paniek en werd ik heel onzeker, terwijl dit net heel normaal babygedrag is. Wat ik ook geleerd heb is dat er zoveel onwetendheid rond borstvoeding heerst. Zowel in de ziekenhuizen als in de omgeving. Heel jammer want die eerste dagen en weken zijn zo cruciaal voor een mooi langdurig borstvoedingsavontuur.

Dit gezegd zijnde is kunstvoeding een even goed alternatief. Iedere moeder geeft haar kind het beste of dit nu borstvoeding/kolven of kunstvoeding is.

In the end het kind moet gewoon gevoed worden.

Wat mij ook is opgevallen is dat elk scenario met momshaming gepaard gaat, heel jammer want het ouderschap is al zo complex en uitdagend.

Tot slot wil ik graag pleiten dat succesvolle borstvoedende mama’s ook eens stilstaan bij het feit dat er flesvoedende mama’s zijn die gekwetst worden door de vele posts rond borstvoeding en dit met de #normalizebreastfeeding.

Stop borstvoedingshaming in het openbaar of met een peuter maar alstublieft stop ook met jullie als de borstvoedingsmaffia te gedragen.

We willen allemaal het beste voor ons kind en dat is in mijn ogen nog altijd onvoorwaardelijke liefde en geen melk.