4 jaar geleden
Geen feestje aan mijn borsten!
Geen feestje aan mijn borsten.
Dit was wat ik altijd riep. Nee ik wil geen borstvoeding geven. Ik stond hier achter, ik wilde het echt niet. Alle argumenten konden mensen benoemen maar mijn antwoord bleef nee.
Ik had natuurlijk ook geen oogkleppen op en wist heus wel dat er een aantal kleine voordelen zaten aan borstvoeding, maar hè! Er zijn zoveel mensen gezond groot geworden met kunstvoeding.
Toen er het tweeling transfusie syndroom werd vastgesteld en een vroegeboorte ineens realistisch was, sloegen mijn gedachtes op hol. Tja, eerlijk is eerlijk bij een 28 weken oude baby heeft borstvoeding ineens vele malen meer voordelen dus ik zei: als ze worden geboren voor de 34 weken doe ik het! (Ik had tijdens de zwangerschap al melkproductie dus ik wist dat het zou lukken) de 34 weken gingen (gelukkig) voorbij en ik dacht niet eens meer aan wel of geen borstvoeding. Tot het moment dat ik na de keizersnede operatie extra pijnstilling nodig had omdat de ruggenprik tijdens de operatie niet goed gewerkt had (ze hadden die te laag geprikt waardoor ik mijn benen en halve buik niet voelde maar de andere helft van mijn buik wel, en dat was vreselijk!). Ik had dus meer pijnstilling nodig want dit was ondraaglijk.
De vraag kwam... gaat u borstvoeding geven want dan mag deze pijnstilling niet. Mijn antwoord: “ oh ja jeetje uh.. dat weet ik niet.”
Dit bleef mijn antwoord tot ik 3 uren later bij mijn kindjes mocht. Ik had een soort borstvoedingsdrang? Bestaat dat woord? Terwijl ik dit typ zie ik dat er een rood stippellijntje onder dat woord komt dus ik denk niet dat het bestaat.. ik denk wel dat iedere bevallen vrouw weet wat ik bedoel.
Ik wilde ineens borstvoeding geven maar alles ging in een trein vaart. De jongens hadden al een flesje gekregen (kunstvoeding), want mijn vriend wist niet beter dan dat ik zei nee geen borstvoeding. En er stonden meteen drie ambulances klaar om overgeplaatst te worden, dus ik had geen tijd om er überhaupt echt over na te denken of te vragen hoe of wat.
Aangekomen in HMC westeinde lagen de kindjes op de couveusekamer en ik in mijn kamer te herstellen van de keizersnede. Na alle informatie mochten wij eindelijk naar de jongens toe, eindelijk kon ik ze goed bekijken. Ook daar hadden ze hun flesje heel goed op en zelfs hun eerste ontlasting was er al. Het ging dus allemaal goed en vanzelf. Ik zei tegen mezelf dat het nu zo goed ging op de kunstvoeding dat het wel goed was zo. Een beetje een gevoel van laat maar .. snap je?
De dagen gingen voorbij en de jongens spuugde constant hun hele couveuse onder. Na iedere voeding kwam er minstens de helft uit.
Mijn productie was nog niet helemaal weg en ik ging na denken. Gek eigenlijk, dit soort belangrijke dingen bespreek ik dan niet.. dit bedenk ik dan allemaal alleen. Waarom? Ik ben normaal zo’n open boek.
De verpleging bevestigde wat ik dacht, borstvoeding is lichter op de maag en makkelijker verteerbaar. Nou kom maar op dan met die kolf.
Ik begon met kolven en oefenen met aanleggen. Eigenlijk zag vanaf dat moment de dag er zo uit:
Om de 2 uur kolven.
Boaz oefenen met aanleggen.
Morris oefenen met aanleggen.
Boaz oefenen met fles.
Boaz aan de sonde voeding met afgekolfde melk.
Morris oefenen met fles.
Morris aan de sonde voeding met afgekolfde melk.
15min rust.
En alles weer opnieuw.
Ik vond het zwaar, het aanleggen lukte niet dus iedere 2 uur bleef ik kolven. Ook in de nacht. Het was heftig, productie was top maar Ik vond het lood zwaar.
Respect voor alle vrouwen die dit maanden vol houden!
Het ‘vervelende’ (vervelende is niet het juiste woord, maar je snapt me toch?) is wel dat ik er natuurlijk twee had, dat kost gewoon dubbel zoveel tijd en dubbel zoveel kracht.
Het kolven deed ik echt met tegenzin, voelde me echt net een koe. En dat geluid erbij.. o o het is gewoon niet mijn ding.
Toen kwam het moment dat mijn keizersnede wond ging ontsteken en erg ook. Ik kreeg de zwaarste antibiotica en ik mocht mijn afgekolfde melk niet meer aan de jongens geven. En geloof het of niet, ik was blij. Voelde me zooo opgelucht. Ik mag stoppen. Sterker nog ik moet stoppen. Ik vond het ook een makkelijk excuus om tegen de mensen te zeggen; “ja ik mocht helaas niet meer verder. Ik moest een antibioticakuur van minimaal 10 dagen en dan mag die melk niet naar de baby’s”
Ik hoor het mezelf zeggen, en dat is belachelijk. Als je het te zwaar vind, en je wilt niet meer kun je dat eerlijk zeggen.
Het is juist goed als je voor je zelf kiest. Je hoeft je niet te schamen. Het is nou eenmaal niet vanzelfsprekend. En een baby word net zo gezond en groot met kunstvoeding!
Ik ben benieuwd of er meer mama’s zijn die deze struggle kennen?
Liefs X
@mamavanbm
*tjemama
Ik zei altijd als het een gedoe wordt stop ik. De week dat ik weer aan het werk ging wou onze zoon elk uur vanaf 13u drinken. Maar heb wel even flink gehuild na 4 maanden bv geven dat ik over ging op kv. Heb er zeker vrede mee want powerkolven etc is niks voor mij 😅 dat vond ik een gedoe van hier tot tokyo. In totaal 5 maanden bv gegeven
MamavanNoé
Ik zit er nog middenin! Onverwachte geboorte van mijn dochtertje en snel besloten dat ik dit ging doen voor haar. Ze is prematuur, dus moedermelk was erg belangrijk. In het begin had ik veel productie ten opzichte van wat zij kreeg. Maar ze klimt zo hard in haar voeding en mijn productie blijft hangen. Heb al van alles geprobeerd, maar het wordt niet meer. Best jaloers op de flessen die ik af en toe in de koelkast van het ziekenhuis zie staan, vooral omdat het kolven zo vermoeiend is elke dag🥺 voor mezelf nu wel besloten dat flesvoeding ook niet erg is. Ze groeit nu ook hard met af en toe kunstvoeding tussendoor, maar toch voelt het dubbel, omdat je het zo graag wil doen voor haar! Ik wacht nog af hoe het gaat als ik haar mag aanleggen, maar anders ga ik stoppen met kolven. Het belangrijkste heeft ze gehad en daar hou ik me aan vast. 😊 Oh ja, en respect hoe je dat hebt gedaan met 2 kleintjes!! Ik vind eentje al een flinke opgave. Fijn om je blog te lezen!
Ikkeltje
Zeker herkenbaar ee struggle. Mijn dochtertje is met 34,4 geboren omdat ik HELLP kreeg. Dus spoedkeizersnede en daarna flink aan de medicatie. Gelukkig mocht ik ondanks de vele medicatie wel borstvoeding geven. Dit kwam goed op gang, maar na een week leek het wel te minderen. Nu ben ik dan ook opgenomen geweest voordat ik zo erg ziek werd en mocht eindelijk naar huis toe en naar mijn andere twee kindjes. Dit ging helaas dus niet door doordat ik plotseling zo ziek werd. In de Corona tijd bevallen heeft voordelen maar ook nadelen. Ik heb ruim 2 weken mijn andere kindjes van 3 en 4 niet live gezien. Dit was dus oorzaak verminderde productie bij kolven. Na de kindjes op de parkeerplaats te hebben gezien ging het gelukkig weer goed lopen. Eenmaal thuis heb ik ook nog een gevecht gehad met voeden. Maar dat komt omdat ze een koemelkallergie heeft en dus ontzettend veel last had van de borstvoeding. Heb heel wat afgehuild en gedacht ik stop ermee, beide hadden laat van frustratie. Nadat ik op een koemelkvrij dieet ben gegaan ging het langzaam beter. Ben blij dat ik toch heb doorgezet want nu is het geen strijd meer en kan ik er echt van genieten. Nu is ze bijna 5 maanden en een gezellige en vrolijke ontspannen meisje. Denk wel dat als ze geen koemelkallergie zou hebben gehad ik de overstap na kunstvoeding misschien wel had gemaakt na al die.strijd die er geleverd is.
MandyP
De struggle niet... ik stond er van tevoren blanco in.. lukt het? Mooi meegenomen.. wordt het te zwaar of te moeilijk of voel ik me er niet goed bij..hallo flesvoeding! Maar het ging mij vrij makkelijk af..en hield het goed vol. Vond het fijn. Mn kindje was zelfs een flesweigeraar.. (dat moeten doorbreken was wel ff een flinke struggle..want toen een week alles gekolfd en uitsluitend fles aangeboden.. kind janken want ze wou niet.. ik janken..super!) Maar doordat ik prima en makkelijk bv kon geven.. houdt nog niet in dat ik een ander.. die dit om wat voor reden niet kan/wil volhouden daarom zal veroordelen. Wel merk ik stiekem een beetje dat ik team: "probeer het wel even" ben. Want als je het niet hebt geprobeerd.. kun je er ook niet over meepraten/oordelen. 🤭