Dit avontuur is klaar

Twee weken geleden ben ik gestopt met het geven van borstvoeding. Dat voelt nog steeds erg dubbel. Ik heb Lexus een dik jaar mogen voeden met mijn eigen melk en daar ben ik ontzettend trots op.

Ik ben dankbaar dat het me gelukt is en dat Lexus zo goed groeide op mijn melk. Het was niet altijd gemakkelijk en zeker heb ik het meerdere keren vervloekt. Vooral op de momenten dat het me pijn deed, ik hoognodig behoefte had aan me-time of juist behoefte aan slaap. Maar vaak als ik schreeuwend of huilend zei dat ik ga stoppen was het de volgende dag weer als vanzelfsprekend.

Zo vanzelfsprekend dat stoppen juist niet meer zo gemakkelijk was. Want hoe moest ik dan stoppen als Lexus er zo van afhankelijk is vroeg ik me meerdere keren af.

Iedere keer brak er een nieuwe fase aan waardoor borstvoeding steeds makkelijker werd. Het ging allemaal geleidelijk en steeds vaker had Lexus minder voedingen nodig. Mijn lichaam paste zich helemaal aan aan haar behoefte, de weken vlogen voorbij en de momentjes van voedingen werden ook steeds minder. Zo voedde ik Lexus op het laatst alleen nog maar savonds voor het slapen en 1x in de nacht als ze wakker werd.

Toch vroeg ik me vaak af hoe lang ik dit zou vol houden, steeds vaker verlangde ik stiekem naar het dragen van mooie normale bh’s en steeds vaker hield ik het voor me dat ik Lexus nog borstvoeding gaf.

Totdat ik het duidelijk voelde dat het voor mij klaar was, mijn lichaam was moe en ik voelde dat mijn borsten leeg bleven. Voor Lexus daarentegen was het nog niet klaar en dat hebben we de eerste nacht geweten 😅.

Nu zijn we 2 weken verder en is de fles ook voor haar normaal geworden.

Zeker voel ik me er nog af en toe schuldig over dat ik ben gestopt omdat deze beslissing van mij kwam en niet vanuit Lexus. Maar aan de andere kant heb ik nu wel meer energie en meer geduld en sluit ik dit hoofdstuk af met enorm veel dankbaarheid. 

Het was een prachtig mooi intiem avontuur ❤️