Borstvoedingblog

Borstvoeding. Een veelbesproken onderwerp. In de loop der tijd zijn de meningen hierop aardig wat keren herzien. De oude Egyptenaren noemden het al de “Heilige melk”. En tot de negentiende eeuw was er ook niks anders dan moedermelk, al werd dat ook vaak zat door een “donormoeder” (ook wel een min genoemd) gegeven. Want de Europese adel gaf hun kroost geen borstvoeding. Er was een tijd in de geschiedenis dat dat gewoon belachelijk was; je eigen kind voeden. Als een soort pingpongballetje is de visie op borstvoeding de tafel over en weer geslagen. Naarmate er steeds meer onderzoek is gedaan is het steeds duidelijker geworden dat het biologisch gezien het beste is om zelf je kindje te voeden. Je borsten hebben een functie en zijn er niet alleen maar voor de sier.

In theorie zou dus iedere vrouw het moeten kunnen. De praktijk wijst anders uit. Zoals met zoveel dingen in het leven.

Gelukkig is er een goed alternatief in het leven geroepen. Zelfs in het tijdperk vóórdat de kunstvoeding is uitgevonden waren er alternatieven wanneer borstvoeding niet lukte. Omdat het ook toen al gebeurde dat het niet altijd goed ging om je baby zelf te voeden. Ja, de kindersterfte lag een stuk hoger dan nu. Maar misschien hebben we dat ook wel deels te danken aan de komst van kunstvoeding? Op kunstvoeding worden kinderen ook gezond groot. En er zijn echt een heleboel situaties waarin het voor moeder én kind gewoonweg de beste optie is om geen borstvoeding te geven. En wat de reden dan ook is, niemand hoeft zich daarvoor te verantwoorden. We leven in een tijdperk waarin we eindeloze mogelijkheden en vrijheden hebben. Dat zou dus ook moeten gelden voor het wel of niet geven van borstvoeding.

Mijn eerste zoon heb ik zo ongeveer 4 maanden borstvoeding gegeven. Van te voren hebben manlief en ik zelfs een cursus gevolgd. Helemaal theoretisch onderlegd zijn we het borstvoeding-avontuur aangegaan. Na een vrij pittige start was ik zó trots op dat het ons gelukt was. Het was behoorlijk intensief om fulltime melkkoe te zijn (zo voelde het wel af en toe). Van een veel te klein manneke was het nu een lekkere bolle baby geworden. Toen ging ik na een paar maanden weer werken en zag ik het niet zitten om ergens in een troosteloos hok te gaan zitten kolven. Daarnaast was ik na 9 maanden zwangerschap en 4 maanden borstvoeding geven m’n lijf en mezelf een beetje kwijt. Ik wilde weer een stukje van mezelf terug. Dus stopte ik met borstvoeding. Wat heb ik mij daar rot door gevoeld. Uit puur eigenbelang kreeg m’n kindje niet meer wat hij zo hard nodig had. Gelukkig dronk hij de poedermelk net zo goed als de moedermelk. Hij is een blije en kerngezonde kleuter die met mij én z’n vader een hechte band heeft ontwikkeld. Want het voordeel van flesvoeding is dat de vaders/partners wat meer quality time hebben met hun kinderen!

Mijn tweede zoon is nu bijna 5 maanden en geef ik nog steeds volledig borstvoeding en voorlopig ben ik niet van plan af te bouwen. Ook bij hem vond ik het in het begin intensief. Zeker omdat deze lieve baby nog steeds op regelmatige basis ‘s nachts een slokje melk wil.. (gaap). Maar zolang het goed gaat, gaat het goed. En zelfs het kolven in dat troosteloze hok valt mij nu reuze mee. Het helpt ook wel dat ik er mentaal beter aan toe ben deze ronde.

Borstvoeding, kunstvoeding, donormelk. Allemaal opties waarmee baby’s kunnen uitgroeien tot gezonde kinderen en uiteindelijk volwassenen. Geen van deze opties is een voorwaarde voor een lang, gelukkig en gezond leven. Iedere vrouw is anders en maakt dus andere keuzes. En als deze keuze weloverwogen is gemaakt hoeft deze niet in twijfel worden getrokken. Daar heeft niemand wat aan!