Borstvoeding klinkt zo vanzelfsprekend…

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, wou ik graag borstvoeding geven. Soms ziet het er allemaal vanzelfsprekend uit en lijkt het borstvoeden van kindjes zo vanzelfsprekend te gaan. Vaak hoor je alleen de droom verhalen en mensen in je omgeving die tot wel 2 jaar of langer borstvoeding hebben gegeven. Ik neem jullie graag mee in ons nog steeds lopend borstvoedings avontuur. 

Zoals ik al eerder schreef is Yvar gehaald met een vacuümpomp waardoor hij erg last had van zijn nekje en veel hoofdpijn na de bevalling. Ik wou erg graag borstvoeding geven alleen vanaf het moment dat hij op mijn borst werd gelegd lukte dit al niet. Gelukkig had ik mij ingelezen over het prenataal kolven. Oftewel colostrum opvangen. Dit heb ik gedaan vanaf week 37 in de zwangerschap en zo had ik en 2 weken tijd ongeveer 20 spuitjes van 10ml in de vriezer liggen. Na de bevalling mocht mijn vriend direct terug naar huis om daar alle spuitjes op te halen. Wat waren ze in het ziekenhuis jaloers op mijn kostbare goud. Yvar werd gevoed met het spuitje met daaraan een fingerfeeder. Zo konden we hem voeden met onze pink in zijn mondje om de zuigkracht te bevorderen en ondertussen de melk inspuiten. Na zijn voedingen kolfte ik weer met de hand wat voor zo’n kleine hoeveelheid heel makkelijk ging. In het ziekenhuis heeft er nog een lactatiekundige meegekeken. Zij gaf aan dat het even tijd nodig had, mijn ene tepel was vrij groot en hij met zijn kleine mondje kon dit nog niet goed aanpakken.

Eenmaal thuis ging het nog steeds niet gemakkelijk met aanhappen. Het deed ontzettend veel pijn, ik kreeg kloven en had eigenlijk nog nauwelijks zin om dit door te zetten. In de kraamweek heb ik direct een kolf aangeschaft, de automatische medela swing leek me het best passend. Kolven ging prima en ik sprokkelde al snel zijn voedingen bij elkaar. Samen met de kraamhulp hebben we alle mogelijke houdingen geprobeerd. Zo heb ik mijn kind gebruikt als “rugbybal”. In de rugbyhouding leek het aanhappen iets gemakkelijker te gaan maar nog niet voldoende om de spuitjes te vervangen voor de borst. In samenspraak met de kraamhulp en mijn huidige verloskundige heb ik een IBCLL geregistreerde lactatiekundige mee in consult gevraagd. 

In week 2 vond dit consult plaats. Het bleek dat Yvar een te korte tongriem had en doordat hij dysmatuur is geboren had hij niet genoeg kracht om goed effectief te drinken. Ook leek hij een voorkeurshouding te hebben waardoor het op links aanleggen erg moeilijk ging. Gelukkig was deze lactatiekundige ook gespecialiseerd in het klieven van een tongriem dus dit is ook direct gedaan. Heel zielig vond ik het maar ik denk dat mijn moederhart meer last had van het klieven dan Yvar zelf. Het plan was om de de borst aan te bieden, daarna de fles nog en daarna nog af te kolven om mijn borsten te legen. Helaas wou Yvar na het klieven helemaal de borst niet meer pakken en werd hij erg overstuur wanneer ik hem de borst aanbood. Ondertussen hebben we ook een osteopaat in consult gevraagd om mee te kijken naar zijn voorkeurshouding en nekje wat hem in ieder geval heeft helpen ontspannen. 2 weken lang heb ik ervoor gestreden om hem aan de borst te leggen, hem dan nog de fles te geven en te kolven. Ik voelde mezelf er slecht bij. Ik was moe, de gehele dag was ik bezig met voedingen voor hem klaarmaken. Dit brak me op. Mijn omgeving stelde iedere keer voor om over te gaan op kunstvoeding en zelfs mijn vriend stond niet meer achter het borstvoeden. Dit maakte me erg onzeker en ook boos, ik wou zo graag borstvoeding geven. 

Ik kolf gemakkelijk en Yvar kreeg steeds meer honger, hij kreeg flessen van 80ml tot 100ml. Volgens het consultatiebureau zou ik hem hiermee overvoeden. Dus we gingen toch maar terug op flessen van 60ml. Yvar bleef hierdoor honger houden en was soms ontroostbaar. Op een gegeven moment, na lang strijden en proberen, lukte het eindelijk om Yvar goed aan te laten happen. Hij was toen 4 weken oud. Ik had het idee dat hij redelijk wat slokken binnen kreeg. Mijn plan stond dus vast, even weg met die kolf en alleen maar de borst aanbieden. Ik lag zo ongeveer de hele dag met hem aan de borst maar het leek naar mijn inziens goed te gaan. Die week erna stond er weeg moment gepland bij de kinderarts in het ziekenhuis. Op de weegschaal zag ik dat er niet al te veel bijgekomen was en zijn huidige lijntje (die al niet hoog was) zakte wat naar beneden. De kinderarts wou eigenlijk direct beroepen op kunstvoeding “want de hele tijd kolven, dat is toch niet te doen!”. Ik antwoordde hierop dat ik nog een afspraak zou maken met de lactatiekundige, die ook gelukkig direct de volgende dag kon komen. 

De lactatiekundige stelde weer een plan voor, ik zou vooraf wat voormelk afkolven, Yvar dan aanleggen zodat hij de vettere achtermelk binnen zou krijgen en zou hem bij meer honger signalen nog een fles na geven. We mogen hem in de fles geven wat hij nodig had, niks overvoeden, hij heeft dit gewoon nodig. We hebben zelf een weegschaal dus in overleg was het doel dat hij binnen een week minimaal 150 gram zou aankomen. Wederom brak dit plan erg op, ik hou weinig tijd voor mezelf over en ik moest echt gaan plannen om überhaupt een ontspannende douche te kunnen pakken. Ik besloot voor mijn eigen rust om gewoon te gaan kolven en hem de fles aan te bieden. Af en toe leg ik hem nog aan om hem de borst niet af te leren. 

Doordat ik hem een week aan de borst had aangelegd was ook mijn productie achteruit gegaan. Na heeeel veel powerkolven en een strak kolf schema lukte het niet om genoeg voedingen bij elkaar te sprokkelen. Ook was ik alweer gaan menstrueren wat ook een dip kon verklaren. De huisarts schreef mij uiteindelijk domperidon voor, dit middel werkt productie verhogend. Binnen een week was mijn productie dip voorbij en maakte ik een liter per dag aan. Ook kwam na een week het weegmoment aan bod. Met spanning kijken we naar de cijfers op de weegschaal, van geluk spring ik op want er staat 200 gram meer op de teller dan in het ziekenhuis. Een opluchting voel ik over mijn lichaam glijden. Een tijdje heb ik gedacht dat het aan mijn borstvoeding lag maar dit is dus niet het geval. 

Bij 4000 gram mogen we een flesvoeding wat vaker vervangen voor de borst. Maar eigenlijk ben ik nu zo gewend aan het kolven en doet Yvar het er zo goed op, dat ik besloten heb om een fulltime kolver te worden. Alleen in de nacht leg ik hem soms aan. Een pak kunstvoeding die we ooit hebben gekocht heb ik ver achter in de kast geschoven. Ook kwam ik erachter dat ik te elastische tepels had, ze werden volledig in de schacht van de kolf getrokken, de schild maat maakte in deze niet uit. Na een zoektocht kwam ik uit op andere kolfschelpen, de babymotion van lacteck. Ook merkte ik dat ik het beste kolf met een ouderwetse handkolf. Mijn productie is weer op orde en iedere dag leg ik zo’n 200ml in de vriezer. Waar ik eerst geen melk weer had, ligt de vriezer ondertussen bom vol (ondertussen zo’n 7 liter). Yvar krijgt eindelijk zijn babyvetjes en komt flink aan. Waar hij kwam van 2300 gram zit hij nu na 3 maanden op 5500 gram. Het word een flink ventje die maat 56 plotseling heeft overgeslagen. Van percentiel 0,5% naar 5,3%.

Niet voor iedereen is borstvoeding weggelegd en ook fulltime kolven moet je maar net liggen. Daarentegen ben ik absoluut niet tegen kunstvoeding. Ik heb nog steeds de stille hoop dat hij een keer de borst gaat pakken en toch nog volledige “live” borstvoeding kan krijgen. Wie weet komt er nog eens een mooi blog over hoe mijn kindje toch na maanden aan de borst gaat drinken. Om andere moeders te helpen zal ik uiteindelijk mijn mooie vriezervoorraad gaan doneren.