zwanger zijn na een stilgeboorte

Zoals velen van jullie wel gelezen hebben is onze dochter stilgeboren in november 2021. Wij wilde heel erg graag weer zwanger worden omdat die wens er nog steeds is. Het eerste jaar van onze dochter stonden wij vaak stil bij haar, maar ook was het voor ons zelf een rollercoaster. als ik terug kijk op dat jaar waarin rouw heel erg belangrijk was, heb ik ook veel te maken gehad met de wet van murphy. als het 1 komt komt het andere erachteraan. zo kreeg ik na mijn kraamweek een uitgebreide trombose in beide boven benen, een operatie aan mijn galblaas, een peuter die graag alle aandacht wilt, maar ook dus dat stukje rouw erbij waar je met je vriend het samen een plekje moet kunnen gaan geven. het eerste jaar waarvan iedereen weet dat alles een eerste keer zonder iemand erbij moet doen. eerste kerst, eerste vakantie, eerste verjaardag van haar grote broer, eerste verjaardag van opa en oma, eerste verjaardag van papa en mama, maar ook haar eerste eigen verjaardag. 

De eerste maanden mocht ik ook niet zwanger worden, vanwege mijn trombose, hier gebruikte ik medicijnen voor waarbij ik niet zwanger mee mocht raken. Dit vond ik super erg want mijn wens was dat ik snel weer zwanger wilde worden. Ook had ik natuurlijk die galblaas operatie die weer roet in het eten gooide, want het was niet verstandig om zwanger te raken omdat ik dan niet geopereerd zou worden. dus liep ik lang in een tweestrijd, wat ga ik voor laten de operatie of de graag gewilde wens om nog een kindje te mogen krijgen. 

Mijn vriend was van mening dat de operatie voor moest gaan hoe graag ik het ook anders wilde. Ik was elke keer van mening dat het aan mijn lichaam lag omdat ik niet snel genoeg zwanger werd naar mijn mening. daarom zijn wij over gegaan naar de ovulatie testen, dit heb ik 2 cyclussen volgehouden en daar was het moment. precies op de dag dat onze dochter geboren werd testte mijn zwangerschapstest positief. 

Wat waren we gelukkig, om dit nieuws te krijgen. en dan ook nog eens op de geboorte dag van je overleden dochter, toch een soort van cadeautje. Maar wat ga je dan op zo een dag doen, je mag gelukkig zijn en toch verdrietig. We zouden samen naar het bos gaan om haar te herdenken, en in de avond zoals dat jaar ervoor ook samen met onze ouders lekker chinees eten en weer zo een mooie champagne fles te openen. 

Maar wat doe je met je ouders, je wilt gelukkig zijn maar niet aan je ouders laten merken dat er weer een nieuw klein hummeltje opkomst is, we wisten het natuurlijk pas die dag zelf. Dit was dus enorm lastig om juist mee om te gaan. 

In mijn nieuwe blog zal ik iets meer uitgebreid erop in gaan hoe we de zwangerschap hebben beleefd, er is namelijk super veel gebeurd en dan wordt deze blog wel erg lang