Zij doen ertoe

Geniet van je zwangerschap! Is dit je eerste kindje? Dit vind ik erg lastig om te horen en beantwoorden.

Het volop genieten van deze zwangerschap is moeilijk, heel erg moeilijk. Op de vraag of dit mijn eerste kindje is zeg ik kort en bondig ja maar eigenlijk voelt dit niet zo. Het voelt alsof ik, hoe kort dan ook, de andere kleintjes van mijn vorige zwangerschappen opzij zet.

Ik word mama maar was ik dit niet al? Ik heb dan nooit een kindje in mijn armen kunnen sluiten maar wel voor korte periodes gedragen. Ja, voor mijn gevoel ben ik al mama.

Maar hoe leg je dit toch uit? Mensen kijken je dan toch een beetje gek aan en dan voelt het weer alsof deze kleintjes er niet toe doen, maar dit doen ze wel.

Genieten van mijn zwangerschap nu gaat gepaard met veel angst. Angst bij een pijntje, angst bij minder beweging, angst bij elke echo en soms nog steeds angst bij een toiletbezoek.

Ons meisje is met de 20 weken echo helemaal gezond verklaard en wat hoopte ik om mij hierna te gaan genieten van de zwangerschap.

Begrijp mij niet verkeerd. Ik geniet heus wel en ben enorm dankbaar dat het zo goed gaat. Maar waar laat je de angst na zoveel donkere periodes los? Waar begint het echte volop genieten? Ik vind dit nog lastig.

Voor nu probeer ik mij te focussen op de schopjes die ik binnen in mijn buik voel en de band die al zo sterk aan het creëren is met dit lieve kleine meisje. Want net als haar broertjes/zusjes doet zij ertoe.

Er moet nog een zaadje bij maar de tattoo op de foto staat voor de verloren kleintjes. Later komt de naam van onze dochter er bij.