Ze is er nog steeds elk jaar bij..

Lieke verloor 6 jaar geleden haar eerste kindje tijdens haar bevalling. Volgens alle scans en echo’s was haar dochtertje, June, gezond, maar toch werd ze stil geboren. Nog ieder jaar wordt het huis versierd en June haar verjaardag gevierd. Met een lach én met een traan.

Lieke doet haar verhaal: “Mama, vandaag is June toch jarig, hoor ik in mijn oor als ik wakker word. Ik doe mijn ogen open en ik zie James naar me kijken met een twinkel in zijn ogen. Ik zeg nog even niks en hij herhaalt het weer. June is toch jarig mam, 6 jaar is ze toch? Maar voor ons is ze altijd onze kleine baby hé mama. Ik glimlach, ik heb mij gisteravond zo druk gemaakt. Maar er komt zo veel liefde van haar broertjes voor haar, ze hebben haar nog nooit ontmoet maar ze hoort er helemaal bij. We poetsen onze tanden, trekken onze kleren aan en gaan naar beneden. WOW! Een echte Junicorn droom (Junicorn is onze bijnaam voor June) roept mijn oudste. We gaan naar de keuken, versieren een taart en eten hem daarna als ontbijt. Een traditie hier in huis, op je verjaardag eet je taart als ontbijt!

We eten de taart en ik kijk naar mijn zoontjes. Wat is het toch oneerlijk, wat hadden ze een grote zus geweldig gevonden. Ook kijk ik naar mijn vriend, want men! Wat vind ik het bijzonder dat we hier nog samen staan. Vaak langs elkaar geleefd in ons verdriet, maar elkaar altijd teruggevonden. Deze dag, met ons gezin. Dat is hoe het is en ook hoe het had moeten zijn. Voor het 5e jaar op rij gaan we met de kinderen naar het tuincentrum, stiekem staat hier namelijk al de kerstshow opgebouwd. Overtuigd dat June meegeniet van alle lampjes en glitters. We eten en spelen wat in de speeltuin en gaan daarna naar haar grafje. Versieren deze met alle cadeaus en ballonnen die we voor haar hebben en zingen liedjes. We eten samen als gezin, friet. Want dat had ze vast heerlijk gevonden. We brengen samen de jongens naar bed, beseffen ons heel goed hoeveel geluk we hebben dat zij hier zijn, geven ze een kus en een extra dikke knuffel en ploffen beneden samen op de bank.

Elk jaar kiezen we er weer voor om deze dag te vieren voor haar en haar broertjes, met een lach en een traan. Elk jaar kijken we samen terug op de dag dat June overleed en haar begrafenis.”

Voor het geval dat

Onverwachts je kindje verliezen, dat is wat Lieke en haar vriend overkwam. Het verdriet dat er bij dit verlies komt kijken, je wilt er het liefst niet aan denken. En als het dan toch gebeurt, moeten er allerlei dingen geregeld worden. Dingen waar jij dan het liefst niet mee bezig bent. Daarom kun je bij Monuta terecht voor een passende uitvaartverzekering, voor jou, je partner én je kindje(s). Zo weet je zeker dat jij je dierbare een persoonlijk en fijn afscheid kunt geven, ‘voor het geval dat’.

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Monuta.