Verwerken van de laatste miskraam

We zijn inmiddels 3 maanden verder na de miskraam van de tweeling, 2 maanden nadat ik opgenomen werd in het ziekenhuis voor de laatste stolsels.

Voor het verwerken heb ik niet lang na hoeven te denken: ik ging namelijk voor exact dezelfde aanpak als de vorige keer dat het misging. Alleen dit keer was er nog 1 extra ding, 1 extra persoon: Jonathan. 

Jonathan is zo'n heerlijk clowntje af en toe, je moet wel om hem lachen. Als je je dan verdrietig voelt, terneergeslagen dan haalt hij wel weer een of andere frats uit en lig je weer in een deuk. Ook ging hij rond die periode voor het eerst naar de voorschool en begon hij grote stappen te maken in zijn ontwikkeling. Ik kon niet anders dan trots op hem zijn en volledig op hem gefocust zijn.

Daarnaast greep ik terug naar iets wat hielp bij een vorige miskraam: ik ging op zoek naar een naam voor het kindje wat er niet mocht zijn. Of dit keer dus kindjes.

Dit keer was ik direct na de miskramen overtuigd dat het twee kindjes waren, van elke geslacht 1. Ik schreef al eerder eens over een eerdere miskraam en dat we die een naam gegeven hadden. Ons gevoel destijds zei een meisje en dus gaven we haar de naam Rhodé Sterre (roepnaam: Sterre). 

Dit keer was ik al voor de test aan constant misselijk, kon niets eten of drinken en erg moe. Hierdoor viel ik heel snel al 3 kilo af. Nadat we op 21 april het eerste kindje verloren, was ik ineens niet misselijk en vermoeid meer. Ik had toen wel ineens pijnlijke borsten, cravings in naturel chips en zoutstengels en hoofdpijn; precies zoals bij de zwangerschap van Jonathan.

We wisten toen nog niet dat we op 27 april een 2e kindje zouden verliezen. Na de 27e was zo goed al alles qua kwaaltjes ineens weg. Voor mij was toen duidelijk: 2 keer een miskraam, 2 kindjes, 2 keer compleet verschillende kwaaltjes. Voor mij hield dit in dat het een jongen en een meisje waren geweest. 

100% zullen we het natuurlijk nooit weten, maar voor mijn gevoel klopt het zo. Het geeft me rust dat ik het voor mezelf zo weet.

Dus gingen we op zoek naar namen voor onze sterretjes. Ik wilde heel graag weer iets wat te maken had met een ster. Een mooie verwijzing naar het feit dat ze sterretjes werden. Net als Jonathan vond ik het ook wel leuk als er weer een bijbelse naam bij zou zitten. Die hebben vaak zulke mooie betekenissen. Zo komt de naam Rhodé ook uit de bijbel en heeft Sterre te maken met sterren.

Ik ging op zoek naar mooie namen en al snel had ik de eerste namen al gevonden: Sophian Thomas (roepnaam: Thomas). Sophian is een dubbelster en de naam Thomas betekent tweeling. Ik vond ze perfect en Lars gelukkig ook!

Voor een meisje kwam ik uit bij Esther, een mooie naam uit de bijbel die ook nog eens ster betekent. Voor haar zocht ik nog een 2e naam en kwam uit bij Fay. Fay komt van faith en staat voor het geloof en vertrouwen dat we ooit nog een kindje in onze armen mogen hebben.

Zo kwamen de namen tot stand, zo kon ik alles beter verwerken. Natuurlijk zijn er nog steeds momenten dat ik het moeilijk heb, niet zo gek natuurlijk na pas 3 maanden. Bijvoorbeeld als ik een shirtje tegen kom die ik gekocht had toen ik wist dat we weer zwanger waren. Of toen Jonathan opeens met zijn 2 knuffels voorbij liep en beide een luier aan wilde doen. Er zijn nog steeds momenten dat het moeilijk gaat, maar langzaamaan komen we er weer bovenop, terwijl onze sterretjes op ons neer kijken.

Sophian Thomas (roepnaam: Thomas) en Esther Fay (roepnaam: Esther) Hummel. Onze sterretjes, onze kindjes.