8 maanden geleden
Verlies / euthanasie
Iedereen verwerkt op z'n eigen manier, het is goed zo
24 jaar... veel te jong! En wat hadden we je nog graag bij ons gehad. Je kon niet meer, het was op. Je hebt alles zelf geregeld. En wat was het 'mooi'❤️
Je hebt het overlijden van je nichtje nog niet verwerkt.... Je bent anders sinds je nichtje er niet meer is... Je hebt hulp nodig... Je reageert nergens op... zomaar een paar zinnen... van mensen.. die mij denken te kennen...
Ik denk dat je het overlijden van een voor ons altijd zo'n vrolijke spontane lieve gekke meid nooit verwerkt.. maar is dat nodig? Ik denk van niet. Ik houd haar dichtbij mij, in m'n hart. Ik kijk de filmpjes, foto's, gesprekken terug. In veel gesprekken komt ze ook gewoon ter sprake, iedereen houd haar bij zich op z'n eigen manier. Als ik me even rot voel of moeilijke beslissingen moet nemen. Juist op die momenten komt er spontaan een liedje op wat me aan haar herinnerd. Of een gedachte waar ik om moet lachen. Of huilen. Het mag allemaal!
Diegene die dichtbij mij en mijn familie staan weten dat wij heel hecht zijn! Wij hebben met z'n allen afscheid genomen, gelachen gehuild en herinneringen opgehaald. We zijn veel bij haar geweest (voor en na haar overlijden). Wij waren er, met zn allen! Onze sterke super familie! Zoals ze het had gewild! Ik ben ervan overtuigd dat dit juist heel fijn is geweest voor velen van ons. Dat we dit met elkaar hebben gedaan. En er voor haar en elkaar zijn geweest. Dat we alles van te voren nog tegen haar hebben gezegd, dat ze voor ons allemaal nog dingen heeft gemaakt en dat iedereen hier juist kracht uit haald.
Juist door haar ben ik nog meer gaan beseffen dat het leven veel te kort is! Dat je moet doen wat je gelukkig maakt. En ik weet dat ze met me mee kijkt... met ons.. met de familie❤️ en wat een ander daar van denkt.... jammer dan!
In mijn volgende blog zal ik vertellen over de keuzes die ik na deze gebeurtenis heb gemaakt...
