Verlies

De uitgerekende datum naderde. 13 oktober. Of daar rond zou jij geboren worden.

We hadden al een naam, 100% zeker dat jij een jongetje zou zijn.

Maar je zou er niet komen. Het liep helemaal fout. Op maandag 8 maart kregen we een echo, ik had al heel het weekend een slecht gevoel, en op maandag middag kreeg ik zo’n buikpijn. Dit kon nooit meer goed gaan.

Op maandagavond bij de gynaecoloog, het scherm bleef stil, de gynaecoloog bleef stil. En hij vertelde en vertelde maar het kwam niet binnen.

Tegen jouw uitgerekende datum, Zappa, was het wel al lang binnengekomen.

Op 1 oktober hadden we namelijk de genderreveal van je broertje gehad. Een guitig mannetje die druk aan het groeien was in mama’s buik. Waar jij ook hoorde.

Mentaal trok ik het niet meer, en mijn schoonmama ging een weekje naar Tenerife. Dus we regelden dat ik en ons dochter konden achter gaan.

Helemaal alleen met 2 kindjes vliegen. Maar jij was er ook bij.

We zullen je nooit vergeten. En zeker rond de dagen dat we jou verloren zijn of rond je uitgerekende geboortedag denken we altijd wat extra aan je.

Leestip: not again: "18 weken zwanger en wéér vroegtijdig gebroken vliezen"