Vandaag was het dan zover

16 november 2022 zal altijd in mijn geheugen gegrift blijven. Net zoals de dag dat Ilvy geboren is, zal de dag van haar crematie altijd een belangrijke datum zijn. Het was een mooi, klein en bijzonder afscheid van onze prachtige dochter. Het kleintje wat ons zoveel liefde heeft gebracht. Maar ook was het heel emotioneel en verdrietig. Vandaag was de dag dat we voorgoed afscheid van haar gingen nemen. Ik kon haar na vandaag niet meer fysiek vasthouden of aanraken.

We startten de ochtend heel rustig als gezin op. Net zoals we de afgelopen dagen hadden gedaan. Maar met het besef dat dit de laatste keer was dat we compleet samen waren als gezin. Met zijn vijfen. Toen het moment daar was om alles klaar te gaan maken zijn Sebas en ik naar boven gegaan. Mijn vader ging mee om foto’s te maken. Ik wilde dat ieder moment vastgelegd werd. En wat ben ik hem daar zo dankbaar voor. Hoe moeilijk hij het zelf vond om te doen, maar dat hij dit wel voor ons gedaan heeft.

We hebben Ilvy voor de laatste keer uit het water gehaald. Dat besef. Alles voor de laatste keer doen. Van alles ging er door mij heen. De tranen rolden over mijn wangen heen. We hebben haar samen afgedroogd. Daarna zijn we haar rustig gaan aankleden. De 1e en enige luier bij haar aan gedaan. En toen nog de kleertjes aan doen. Deze had Blisse de dag ervoor uitgekozen.

Tijdens het aankleden kwam er al wat bloed uit haar neusje gelopen. Dit is heel normaal. We hebben voorzichtig geprobeerd om er een klein stukje van een watje in te doen met een pincet zodat dit het bloedden zou stoppen. Gelukkig hielp dat meteen. We hadden Ilvy in een mooie doek gewikkeld. De doek waarin ze ook mee naar huis is gekomen vanuit het ziekenhuis. We vonden dit wel zo symbolisch om haar hierin ook weg te brengen.

Ik heb Ilvy met al mijn liefde voor de laatste keer naar beneden gedragen. Daar heeft Riff haar nog geaaid en een laatste kus gegeven. Ook kwam Blisse dat nog doen. Maar ze wou (en mocht) Ilvy nog voor de laatste keer vasthouden. Nog eventjes een laatste keer stevig knuffelen. Wij hebben haar daarna ook nog vast gehouden, geknuffeld en gekust. Langzaam aan kwam de familie ook bij ons aan.

Haar mandje stond in de box al klaar en we hebben haar erin gelegd. Zo kon iedereen van de familie haar thuis nog zien en al eventueel afscheid nemen. Haar knuffeltje is erbij gelegd (dit was een roze zeepaardje) en een gouden enveloppe. Daarin zat een brief die ik aan haar geschreven had de avond ervoor. Op een gegeven moment werd het mij allemaal even teveel en ben ik naar boven gegaan. Daar zat ik op de rand van het bed samen met mijn moeder. Kijkend naar de lege bak die in haar bedje stond. Daar heeft Ilvy de afgelopen dagen in gelegen en nu was hij voorgoed leeg.

Naar een tijdje ben ik weer naar beneden gegaan. Iedereen begroeten. Dit was erg emotioneel. Maar op een gegeven moment was het zo ver om naar het crematorium te gaan. Iedereen ging al naar de auto. De bloemen en dergelijke werden mee genomen. Blisse en Riff gingen bij opa en oma in de auto zodat Ilvy in haar mandje bij ons op de achterbank kon. Wij hebben samen binnen het mandje dicht gemaakt. Sebas heeft haar naar buiten gedragen en in de auto gezet. Wij reden voorop richting het crematorium en de rest volgde ons.

Anja wachtte al op onze aankomst. Sebas droeg de mand naar binnen en zette haar onder een prachtige hemel. De bloemen werden neergezet en ik zette zachtjes de muziek aan die we hadden uitgekozen. Iedereen koos ondertussen een bloem uit die ze bij het mandje neer wilden leggen. Een voor een liep iedereen ernaartoe om voor de aller laatste keer afscheid te nemen. Daarna werd er een mooi verhaal verteld. De kinderen mochten aansluitend bellen blazen. We hebben daar nog wat gedronken en daarna ging de rest van de familie terug richting ons huis.

 

Sebas en ik bleven nog daar omdat we Ilvy tot het einde wilden begeleiden. We moesten nog even wachten omdat de oven nog niet goed op temperatuur was. Sebas tilde haar voor de laatste keer in haar mandje op en samen liepen we naar de ovenkamer. Hij zette haar neer op de tafel. Ik had 1 bloem uitgekozen die we bovenop het mandje konden leggen en met haar mee de oven in zou gaan. Daarna heb ik het vuurvaste steentje bij het mandje neer gelegd. Ondertussen legden ze uit wat er allemaal ging gebeuren.

Het was verdrietig en stil. Maar tegelijkertijd ook heel erg mooi. Ik ben blij dat we het zo hebben kunnen doen, zoals wij dat wilden. En dat we haar hebben kunnen weg brengen tot het einde. Nu was het afwachten wanneer we de as van Ilvy mochten ophalen. We zouden hierover nog een telefoontje krijgen. We liepen naar buiten en zagen een vlinder weg vliegen. Deze heeft al die tijd op de deur van het crematorium gezeten.

We zijn daarna naar huis gereden en hebben nog met de familie gepraat, veel geknuffeld en gehuild. Wat was het een dag geweest. Ik was dan ook kort nadat iedereen weg was ook erg moe. Dit was vooral van alle emoties. En opeens was het ook heel stil in huis.

Voor nu wens ik je een fijne dag, avond of nacht. En alle liefde voor jou. 💛

Liefs, Marjolein

Leestip: De meest gevreesde vraag van een zorgverlener