Vakantie met een donkergoud randje

Hoe vieren we normaal vakantie?

Een vakantie/weekend/dagje weg plannen met een kind wat kanker heeft, is een hele onderneming…

Het eerste wat ingepakt werd was een thermometer, paracetamol en alle medicatie die nodig was.

Het constant rekening houden met eventuele koorts en de ziekenhuisopname die dan vaak volgde, grote druktes vermijden, en eentonig eten (want dat lustte Lynn alleen maar) was ook vermoeiend.

Waarom pak je de thermometer in?

We zijn een aantal keer op samen weggeweest geweest sinds Lynns overlijden, en wat wordt er als eerste ingepakt? De thermometer en paracetamol..

Mijn vriendin keek me raar aan, “waarom pak je een thermometer in?”

Uhm… ja.. waarom eigenlijk nog? Die angst dat er iets gebeurd op vakantie zit zo diep. Luke is gezond, gezond genoeg dat hij zelfs op vakantie een griepje/verkoudheid kan tackelen. Maar toch zit er in ons een soort angst. Meer een beschadiging, een dikke kras op ons vertrouwen in onszelf en in onze zoon. Achteraf valt het altijd mee, en hebben we de thermometer en zelfs de paracetamol niet eens nodig gehad.

Grote druktes, die kan ik nog steeds niet goed aan. Vaak naderhand ben ik extra moe, Maargoed, dat hebben “normale” mensen ook 😊

Wij worden steeds meer normaal, we kunnen ook wel de andere kant inzien. Wij komen op plekken waar we nooit geweest waren als Lynn er nog was, we eten dingen die we nooit gegeten hadden als Lynn er nog was. Ik zou alles teruggeven zodat ze weer terug bij ons is, begrijp me niet verkeerd! Maar het geeft ons gezin rust en vrijheid om dingen spontaan op te pakken en te gaan doen, maar het gaf haar ook rust, geen medicatie, prikken en ellende meer. Ons leven heeft, net zoals deze vakantie een donkergoud randje.