Rouwverwerking afspraak 2

Onze tweede afspraak.
Ik had er zin in, was ietwat gespannen maar dat kwam meer door het onbekende, het niet weten wat wij gaan doen.
Lekker luchtig het gesprek begonnen, om vervolgens op de tafel te gaan liggen. Overgeven aan wat zik zegt, bewust zijn van mijn ademhaling en te voelen wat er speelt. Het was vreemd, het was lastig om mij te focussen op de ademhaling maar ook naar het punt in mijn lichaam te gaan. Met haar handen onder mijn schouders moest ik proberen te visualiseren dat links onder mijn schouderblad mijn moeder, mijn beppe en de vele generaties voor hun waren. Rechts onder mijn schouderblad mijn vader, mijn pake en de generaties voor hun. Links voelde ik de warmte, de warmte van mijn moeder en beppe. De warmte die ik altijd ervaren heb bij mijn beppe, de liefde die daar altijd was. Verder visualiseren lukte mij niet, ik kon er geen beeld bij krijgen. Rechts was pijnlijk, was koud. Zo voelde de band met mijn pake aan die kant ook, koud, weinig liefde en toch gewenst.

Alles wordt meegenomen, bij vele punten voelde ik 'niets' behalve dat mijn ademhaling daar zat.
Aangekomen bij mijn hart deed ontzettend veel pijn, mijn hart visualiseren hoe die is. Ik wou graag mijn hart zien, maar zag het hartje van Hylke. De beelden, het papier met getekend hartje. De verhoudingen die niet goed waren, die er mede voor zorgden dat hij hier niet bij ons mag zijn. Het deed pijn om daar aan te denken, ik wilde mijn verdriet graag laten gaan maar toch was er iets wat mij tegenhield, wat er voor zorgde dat niet al het verdriet er uit kwam.

Het was een hele vreemde ervaring, ik weet niet zo goed wat ik er van vindt en wat het met mij gedaan heeft.