Rauwe rouw 🙏🏽
Rouw op m’n dak.
Rauwe rouw 🫶
Een paar weken na het nieuws, waren we even een midweekje op vakantie gegaan met onze twee jongste kinderen. Even weg, even afleiding. Constant met een pak kraamverband in m’n tas, want het kon natuurlijk elk moment gebeuren. Dacht ik.
We fietsten veel, aten ijsjes en genoten van elkaar, de kinderen en de omgeving 🥰
En dan, ineens… “Shit, ik had al een buikje kunnen hebben…” of “Nu had ik de eerste bewegingen kunnen voelen…”
Ik kan inmiddels rationeel wel 1000 redenen bedenken, waarom het niet goed is gegaan en accepteren dat het is zoals het is.
Maar het is niet wat we wilden… ik had nu op de helft kunnen zijn. Ik had zo graag ons kindje gedragen.
Mij helpt het om al die gevoelens op te schrijven en daarmee een plekje te geven. Woorden te zien en daarmee te zeggen hoe het voelt op dat moment. En misschien helpt het jou 🫶
Zo ook toen, toen we zo aan het genieten waren, stapte ik even naar buiten en schreef deze, toen de realiteit weer even rauw op m’n dak viel. Of toen de rouw even realiteit werd en op m’n dak viel.
Ik schreef het, nam het op en maakte er een spoken word van. Een stukje verder in het verwerken. 🫶