Naar mijn gevoel ging ik ons kind vermoorden

De dag na de echo op dinsdag 19 maart 2024 werd ik in het ziekenhuis verwacht om 10u in de ochtend. 

Ik zou dan al de informatie krijgen wat ons te wachten stond. 

Hier heb ik ook 3 pillen moeten innemen voor mijn baarmoeder voor te bereiden op de bevalling. 

Ik weigerde om die medicatie in te nemen, want ik wilde eerst nog een echo hebben om echt zeker te zijn dat hij er niet meer was. 

Ze hebben de gynaecoloog opgebeld en zij is gekomen om mij die echo te geven en het was effectief zo dat hij er niet meer was... 

Ik moest dan die medicatie innemen en wou dit zo snel mogelijk dus die 1ste pil ging er snel in. Dan wou ik zo snel mogelijk die tweede en derde pil innemen maar dit lukte niet. Naar mijn gevoel ging ik mijn kind vermoorden. Dus na tranen te laten heb ik ze ingenomen en ben ik het ziekenhuis buiten gewandeld. 

De dag erna werd ik verwacht om 8u in de ochtend om het echte werk te beginnen. 

Toen ik maandag het nieuws had gekregen dat het hartje er niet meer was heb ik amper geslapen. Ik was thuis aan het ijsberen, koffer aan het inpakken, zien of ik alles bijhad om genoeg foto's te kunnen maken. Kledij voor ons zoontje bij had maar alles van kleertjes dat ik heb was gewoon te groot voor hem dus begon ik daar over te stressen. Ik heb alles aan het opzoeken geweest om zeker te zijn dat alles in orde is. 

Ik ben dinsdag met ongeveer 1,5u slaap naar het ziekenhuis getrokken. 

Woensdag om 8u stond ik daar terug. 

Ik werd naar onze kamer begeleid en ik kwam de kamer binnen en de tranen begonnen weer te lopen want het is nu voor echt. 

Vandaag zou ik 21 weken en 3 dagen ver moeten zijn maar aan de echo's van de vorige dagen te zien en de groei zou zijn hartje rond week 20 zijn gestopt...

Dus ik wist niet wat ik moest verwachten als hij eruit kwam maar hem zien dat wou ik zeker. 

Om 9.30u hebben ze de eerste medicatie vaginaal ingebracht en snel daarna begonnen mijn weeën. Doet dat pijn die beginnende? Goh nee lijkt precies alsof ik mijn regels ga doorkrijgen maar het is wel ambetant na een tijd. 

Ze hadden mij aangeraden om een epidurale te nemen want ik had al zoveel pijn, ik moest het mezelf niet nog moeilijker maken dan het al was. 

Hier heb ik dan mee ingestemd. 

Rond 14u zijn ze gekomen om de epidurale te steken en fuck man deed dat pijn. 

Dan wouden ze ook al een voelen hoeveel cm ontsluiting ik had en dat controleren van de ontsluiting deed meer pijn dat mijn weeën en epidurale steken tezamen! Was een hel!!! 

Ze zeiden dat het een 10 minuten zou duren voor die epidurale zou aanslaan dus in de tussentijd wouden ze nog een nieuwe pil steken vaginaal want ik had nog maar 1cm ontsluiting en ik moest ongeveer rond de 5 / 6cm zitten. 

Ja kijk, die vaginale pil werkte zeer goed. Mijn weeën werden heftiger, steviger, pijnlijker alles wat je wil maar die epidurale sloeg niet aan. Rond 16u is de vroedvrouw langsgekomen en had gevraagd of ik deze wou versteken want ik had eerst neen gezegd, omdat dat steken zoveel pijn deed. Ik wilde niet meer. 

Ik was op, ik was zo moe. Ik had pijn en het lichamelijke boeide mij zelfs niet. Het was om nog veel meer pijn achteraf te hebben dat ik niet wou. 

De pijn van de weeën was te veel dus zijn ze de epidurale komen versteken. Deze sloeg wel aan.

Mijn mama was een hele dag al bij mij en ik had eindelijk rust. Omdat de eerste epidurale niet aansloeg hadden ze mij paracetamol met tradonal gegeven, maar die voelde ik niet totdat mijn lichaam geen stress meer had omdat de tweede wel goed stak. 

Dus ik was high, zo weg als iets op dat moment. 

Mijn mama zei dan dat ze voor een uurtje naar huis ging in de hoop dat ik een beetje kon slapen en mijn vriend ging dan even naar de cafetaria om iets te eten. 

Dus daar zat ik dan alleen in bed, niet mogen wandelen met een koffiekoek zo high als iets...