Missen.....

6 juni was het alweer een jaar geleden dat wij voorgoed afscheid moesten nemen van onze Finn. Maar voor ons was het nog maar een jaar geleden. Want er zullen nog vele jaren volgen die wij door moeten komen zonder hem. 

Jaren waarin wij elke dag aan hem zullen denken, net zoals het afgelopen jaar. Jaren waarin wij hem elke dag zullen missen, zoals wij hem tot nu toe elke dag hebben gemist. Jaren die wij ons zo anders hadden voorgesteld.

En dat doet pijn.....pijn die niet is uit te leggen. Pijn die ook vaak niet te zien is voor de buitenwereld. Pijn die er altijd zal zijn, diep vanbinnen, en soms te zien zal zijn aan de buitenkant.

Ik mis je in de morgen, als ik wakker wordt en jij niet in je bedje ligt..... ik mis je in de middag, als ik niet met jou kan spelen..... ik mis je in de avond, als ik jou niet naar bed kan brengen..... ik mis je in de nacht, als ik jou niet kan troosten.... ik mis je bij alles wat wij doen..... ik mis je.....

Lieve Finn💙 jij zit heel diep in mijn hart, toen, nu en altijd💙 ik houdt dondersveel van jou, mijn kleine smurfie💙 en ik ben trots dat jij mijn zoon bent. Maar wat mis ik jou toch zo ontzettend veel!!