Snap
  • hersentumor
  • Opa
  • Baby
  • afscheid
  • Gemis

Mijn vader heeft een hersentumor

Update deel 2: Een jaar vol liefde en verdriet.

De eerste maand vloog voorbij.Wat waren we trots op ons lieve mooie meisje. 

5 april 2023
De verjaardag van mijn lieve papa. Zijn eerste verjaardag als opa. En wat was hij trots. Trots op ons maar ook zooo trots op zijn lieve kleindochter. Voor zijn verjaardag kreeg hij van ons een poster met lijst van de newborn fotoshoot die wij met ons meisje hadden gedaan toen zij 10 dagen oud was. Een foto die hij zelf uitgezocht heeft.

19 April 2023
“Maris het gaat niet goed met papa, We zitten in het ziekenhuis.” Woorden die mij nog steeds met tranen dit laten typen. 

Onderzoeken, onderzoeken, onderzoeken.

21 April 2023 
Een grote tumor gevonden in zijn hersenen.
Op 21 april 2023 kregen wij te horen dat er bij mijn vader een grote tumor gevonden is.
Daar zit ik dan, met mijn lieve kleine meisje van net iets meer dan een maand oud. En ik krijg te horen dat mijn lieve papa, mijn beste vriend, een tumor heeft. In mijn hoofd gaat er van alles rond.
Ik merk dat ik het moeilijker vind om dit op te schrijven dan ik gedacht had.

Mijn vader heeft zijn vriendin (mijn bonus/2e moeder) ten huwelijk gevraagd. Dit wilde mijn vader heel graag. Op 18 juli 2023 zijn ze getrouwd. Wat waren ze beiden toch mooi. Linda had een hele mooie blauwe jurk aan, ik heb haar haren die ochtend nog mooi in de krul gezet. Een belangrijk moment voor mij denk ik zo achteraf. En wat zag ze er toch prachtig uit. Dit heeft mijn vader ook meerdere malen gezegd. Hijzelf zag er ook prachtig uit, in een mooi donkerblauw pak waardoor ze er samen heel mooi uitzagen. Een prachtig stel. Het was een mooie dag. 

Mijn schoonmoeder paste op Haley die dag. Ik was namelijk een van de getuigen. Je wilt niet weten hoe emotioneel ik werd toen mijn vader dit aan mij vroeg om te zijn. Ik denk dat je je het wel voor kan stellen. Eind middag zijn we gezellig uit eten gegaan met z’n allen. Het was een mooie dag.

In de zomervakantie van 2023 is mijn schoonmoeder 2 weken op vakantie gegaan, wij mochten dan in haar caravan verblijven die ze heeft op een camping. Mijn vriend moest dan wel veel werken maar ik heb enorm genoten van onze dochter in deze 2 weken. Heet werd het wel. Het tikte de 35 graden aan, wat ik heel spannend vond met zo’n klein meisje. Hierdoor vond ik het ook heel eng om met haar weg te gaan dus ben ik nauwelijks bij mijn vader geweest. Terwijl ik de maanden ervoor meerdere keren per week bij mijn vader probeerde te zijn. Dit vond ik erg moeilijk kan ik vertellen.

Naast het feit dat ik met een klein meisje zat, met mijn vader die net gehoord had dat hij kanker heeft en de dokters hem in april een paar weken tot maanden te leven gaven kreeg ik ook meer last van mijn MS. Mijn energie ging verder omlaag waardoor ik ertegenop zag om de deur uit te gaan omdat ik wist hoe ik me de volgende dagen zou gaan voelen. In deze tijd kon ik mijn vader ook niet veel zien omdat hij veel chemo en bestralingen kreeg. Met de hoop dat dit helpt, al is het maar om hem meer tijd te gunnen. Daar doen ze het voor.

3 oktober 2023. 
Een whatsappje van mijn vader: “ Tumor is progressief en terug met druk op hersenstam.”
Van 20 t/m 23 oktober zijn we met de familie naar een huisje geweest. Dit wilde mijn vader graag, nog een keer met de familie gezellig een weekendje weg. (Mijn vader was een echte familieman. “Familie is voor altijd”.

5 november hebben we nog een fotoshoot gedaan met de familie. Ik wilde heel graag mooie extra foto’s van mijn vader en ons kleine meisje, voor haar voor in de toekomst.Een vriendin van ons is fotografe en zij heeft enorm prachtige foto’s gemaakt. Ik ben zo onwijs dankbaar dat we dit nog gedaan hebben.

22 december 2023. 
De dag dat we afscheid van mijn lieve papa moesten nemen. De voorgaande dagen/weken leek het echt niet meer te gaan. Papa gaf ook zelf aan dat hij het niet meer trok en langer bleef voor ons dan voor zichzelf.
De begrafenis is op 31 december 2023 geweest. Het was een hele mooie dienst en ik denk dat hij heeft genoten boven ons vanuit een wolk.

“Een van mijn leukste herinneringen aan papa is dat papa altijd zo leuk kon dansen en zingen op muziek van Elvis Presley.

Op 13 september 2015 had ik een verrassing voor hem, nog voor zijn verjaardag. Ik heb hem thuis opgehaald en we zijn naar de metro gelopen. Papa had geen idee waar we heen gingen en bleef vragen “waar gaan we nou heen?” Hij bleef maar verkeerd gokken. Toen we eenmaal in Rotterdam aankwamen vroeg hij “gaan we naar Ahoy? Nee toch?” Dus ik reageerde zoals op de andere vragen “pap je ziet het wel als we er zijn.” Eenmaal in Ahoy aangekomen vertelde ik wat we gingen doen: Namelijk naar het concert van Elvis’s 80th anniversary show! Het was dan natuurlijk niet de echte Elvis Presley maar papa zei dat hij bijna het verschil niet kon horen of zien. Hij heeft enorm staan glimlachen, meezingen en zwingen. Ik vond dit echt heel leuk om te doen en met jou mee te maken pap! Altijd als ik Elvis hoor dan denk ik aan jou!Ik zal je altijd blijven missen, je bent m’n eerste beste vriend en ik ben je enorm dankbaar voor alles wat jij voor mij gedaan hebt! Doe daarboven een dansje met Elvis en geef oma Willie en oma Gu een dikke knuffel van mij!”

Ik hou van je, je zal nooit vergeten worden!

's avatar
7 maanden geleden

Lief nichtje, jij hebt je vader verloren, ik daarmee een goede vriend.

's avatar
7 maanden geleden

mijn moeder (jouw oma) en mijn groot vader (jouw overgrootvader) waren beiden de zelfde leeftijd als jouw vader, veel te jong weggerukt door die vreselijke ziekte. hierin kunnen we troost bij elkaar vinden en dat sterkt! Mooie herinneringen helpen om kracht te geven. Liefs je Oompje

's avatar
8 maanden geleden

Nare ziekte is het. Ik kwam er achter toen ik 22 weken zwanger was dat ik zelf een hersentumor heb

's avatar
8 maanden geleden

Ik voel jou, mijn vader kreeg de diagnose non hodgkin uitgezaaid naar zijn hersenen. Toen mijn dochter 4 maanden was. Chemo’s bestralingen alles werd er gedaan maar het mocht niet baten. Hij heeft het 2 jaar volgehouden. Waar ik erg dankbaar voor ben. Op 2 nov kwamen wij er achter dat ik weer zwanger bleek te zijn. Op 4 nov hebben wij dit verteld aan mijn vader. Huilen en schreeuwen van blijdschap. Hij kon niet meer praten en niet meer bewegen. 6 nov hebben wij afscheid moeten nemen. Ik wil jou heel veel sterkte wensen met het verdriet en het rouwproces. Hij zal altijd op jullie neer kijken en altijd waken over jullie. Dikke knuffel.

's avatar
8 maanden geleden

🥀

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Maaariska?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.