Mijn ongeplande 3e zwangerschap (laatste deel)

verlangen bevestigd

Heel even een feit 

Nog voor het besef landde 

Waren we jou al kwijt 

Intens veel geluk

Werd intens veel verdriet 

Hoe zou je zijn geweest, 

We weten het niet.. 

Een gat in ons hart, 

De herinnering blijft.

De liefde en dromen 

Is wat ons drijft 

Intens veel verlangen 

Werd met een hartslag een feit 

De wens blijft aanwezig 

Voor ons nooit meer realiteit...  

Na een heerlijke week genieten op vakantie, was het dan zo ver.. terug de realiteit in.. in de vakantie zelf wilde ik nog heel graag 1x de bevestiging dat het echt niet goed zat... t voelde niet goed de medicatie te nemen en k wilde echt van de 95% zekerheid die ik had dat het niet goed zat, de volledige 100% voordat ik echt de medicatie in kon nemen.. dus waar we sochtends wakker werden op vakantie, zaten we smiddags bij de verloskundige voor een aller laatste check..

Na de afspraak thuis gekomen heb ik de eerste medicatie ingenomen.. die deed erg goed zn werk en een dag later, nog voor het innemen van de 2e lading, verloor ik mijn kindje.. 

En ja, ik zeg mijn kindje.. want waar het voor sommige als een klompje cellen voelt, of waar mensen misschien denken, ach het was maar zo klein, voor mij en mijn vriend was het ons kindje, het zat in mijn buik, door ons gemaakt, ongeacht hoe ver ik was, hoe groot het kindje was en of het al handjes en voetjes waren.. het was ons kindje, die vanaf de positieve test zo ontzettend geliefd was..!

Ik ga niet teveel in over de miskraam zelf.. wel ga ik vertellen hoe het daarna is gegaan.. 

Wat heb ik mezelf verdrietig gevoeld en nu (bijna 3 weken later) nogsteeds.. wat had ik dit kindje graag gedragen in mijn buik, mogen voelen trappelen... bevallen van dit kindje en het mogen zien opgroeien.. de eerste anderhalve week was het ergst.. ik kon in huilen uitbarsten als ik ook maar de kamer stofzuigde of als het even stil werd thuis.. ik voelde me ontzettend ongelukkig en wist niet hoe ik met dit verdriet om moest gaan.. ik voelde me leeg.. 

Mijn hart had plaats gemaakt voor dit kindje, een kindje waarvan ik net zoveel zou gaan houden als mijn andere 2 kindjes.. die plek was vanaf dag 1 gemaakt, maar die plek zal nooit meer volledig gevuld kunnen worden, die zal er altijd zijn voor dit kindje en omdat hij/zij er niet meer is, zal die plek altijd leeg blijven.. 

Het verdriet en de pijn worden langzaamaan minder.. gelukkig word ik ook wel weer. De leegte in mijn hart zal altijd blijven, dat is iets waar ik mee zal moeten leren leven!

Daarom wat extra liefde gewenst voor iedereen die een kindje heeft verloren, maakt niet uit hoe pril, hoe ver je zwanger was of hou oud je kindje was.. 

Zo pril, zo klein, maar zo gewenst, 

Voor altijd onze mooiste "wat als" ❤️