Mijn ongeplande 3e zwangerschap (deel 4)

Na de hele week met enorm veel spanning, angst, verdriet, slapeloze nachten en heel veel verschillende scenarios in mijn hoofd, kwam daar eindelijk de afspraak met het verlossende antwoord wat er in mijn baarmoeder zat. 

Ik en mijn partner hadden vantevoren nog duidelijk tegen elkaar gezegd, we gaan geen week meer wachten.. als ze het niet weten, halen ze het er maar uit en onderzoeken ze t dan maar.. niet nog zo'n week met onzekerheid.. als ze zo goed weten dat het niet goed is, dan eruit ermee..

Met klamme handjes zaten we in de wachtkamer.. de tijd tikte langzaam voorbij tot we onze naam hoorde en naar binnen mochten komen. 

We gingen zitten en de gynaecoloog zag duidelijk aan ons dat we bloednerveus waren.. ze benoemde dit ook en zei dat we dan maar gauw een echo gingen maken om te kijken wat het was.. 

Ongemakkelijk ging ik voor de zoveelste keer in een paar weken tijd daar liggen.. schaamte ben je voorbij, maar ongemakkelijk zal het altijd blijven.. ze maakte de echo en na even rond kijken zag ze een mooie ronde lege holte.. ze begon te vertellen: 

" ik zie hier een mooie ronde vruchtzak zitten" 

" ik meet hem op 5 weken" 

" naast de vruchtzak, in het grijze gedeelte, zie je een bloeding of vocht" 

" de vruchtzak ziet er leeg uit, maar dat is prima met dit termijn" 

" waar ik vorige week de kans op een goede zwangerschap nihil in zag, heb je nu zeker goede kansen" 

Wat? Ik en mijn partner keken elkaar verbaast en vol onbegrip aan... dus het kan nog goed zijn? Nadat we al zo lang te horen krijgen dat het niet goed is? Wat hebben je de vorige keer dan gezien? 

We snapte er niks van en wisten niet of we nu blij of niet blij mochten zijn.. kwam er dan toch een derde kindje? Zat dit toch goed? Ik denk dat we wel 5x aan die gyneacoloog hebben gevraagd, dus dit kan echt een goede zwangerschap zijn? 

Ja dit kon zeker, ze zag het erg positief in, we kregen nog wel te horen dat de bloeding die ernaast zat er nog uit kon komen, wat ook weer het vruchtzakje mee kon nemen, spannend bleef het dus nog wel.. 

En toen kwam de volgende vraag.. waarom zagen we dit vorige keer dan niet en waarom wisten jullie niet wat dit was? 

De bloeding/vocht die je naast het vruchtzakje ziet, was om het vruchtzakje gaan zitten, vandaar de "donutvorm". in de eerste echo hebben ze de bloeding opgemeten omdat er nog geen vruchtzakje zichtbaar was. Daarom was deze niet mooi en niet rond en wisten ze eigenlijk zeker dat het niet goed ging.

we mochten een nieuwe afspraak maken voor een week later om te kijken of er dan een vruchtje zichtbaar was, dus dat deden we.. 

We liepen stil, zonder heel veel te zeggen naar de auto.. mijn partner was er enorm van ontdaan.. hij wist niet meer wat hij moest denken, eerst een positieve test, dan te horen krijgen dat het echt niet goed zit.. om vervolgens ineens te horen dat het zomaar een goede zwangerschap kan zijn.. hij wist oprecht met zijn gevoelens geen raad. Dit maakte mij enorm onzeker, want wilde hij dit kindje dan wel? Gelukkig zijn mijn partner en ik enorm goede praters samen, dus al gauw kwamen we in gesprek hierover en vertelde hij me ook dat hij (net als ik) niet teveel hoop wilde hebben... maar ondanks dat je dat niet wil... je hebt het toch!