Medicijnen om mijn miskraam op te wekken - deel 2

Toen ik de volgende ochtend wakker werd was de pijn bijna helemaal verdwenen en na het verlies van een groot stolsel was ook het bloedverlies weer veel minder geworden.

Heel de dag had ik niet zoveel last en ook 's avonds begon er dit keer geen pijn. Daardoor vond ik het wel extra lastig om de tweede dosis medicatie in te nemen, na 5 dagen elke avond veel pijn was ik blij dat het een keer niet zo was. Deze medicijnen zijn bedoeld om de baarmoeder samen te laten trekken en waarschuwen in de bijsluiter ook voor buikkrampen.
Maarja het zal er toch uit moeten, ik merk wel dat ik het erg emotioneel vind. Om 20 uur maak ik mij klaar om de tabletten in te brengen. Dit keer goed voorbereid op de pijn: kruiken liggen klaar en ik besluit om alvast de naproxen van het ziekenhuis in te nemen, zodat deze geen inwerktijd meer hebben als de pijn begint.

Om 20.10 uur breng ik de misoprostol in en wacht ik af wat er gaat gebeuren. 
Het blijft rustig, te rustig. Geen klein krampje en het bloedverlies wordt niet meer.

Rond 23 uur ga ik naar het toilet, op advies van de gynaecoloog gebruik ik hierbij een zeef. Hierin zitten dit keer een aantal stolsels, waarvan ik van één stolsel twijfel of het wellicht de miskraam is. Ik twijfel wel, zeker ook omdat ik helemaal geen pijn meer heb gehad. Maar hierin kan ook de naproxen een rol hebben gespeeld, al vind ik helemaal geen pijn toch gek.
Voor de zekerheid bewaar ik het stolsel toch in een potje om later met mijn man te beslissen wat we hiermee willen doen.

Daarna ga ik slapen.

De volgende dag is rustig, het bloedverlies is minimaal en soms zelfs voor een paar uur echt weg. Ik merk wel dat het emotioneel steeds zwaarder word. Zowel het feit dat de miskraam nu echt definitief voelt (we wisten wel dat het ging komen, maar voor het fysiek startte voelde het nog heel onrealistisch), maar ook het hele fysieke proces hakt er echt in.

LEES OOK: Medicijnen om mijn miskraam op te weken