2 jaar geleden
Kun je missen wat nooit zichtbaar, wat nooit zag de zon?
Verdriet bestaat omdat het liefde was
Soms komt het binnen.. soms kan ik het voelen.. soms doet het wel is gewoon zeer.
Soms..
Vraag ik me wel eens af. Hoe zou je er hebben uitgezien?
Waarom zo vaak?
Hoezo voel ik het aan dat het misgaat?
Waarom voel ik vaak pas weken of zelfs maanden later een vorm van verdriet?
Miskramen.. ik vind ze moeilijk, ongrijpbaar en vaak zelfs onbegrijpelijk. Tegelijkertijd kan ik er iets in zien wat ook wonderbaarlijk gemaakt is. Dat er iets word afgestoten wat niet kan zijn. Zonder een beslissing die wij hoeven of moesten maken werd dat al gedaan. Het had zo moeten zijn. En soms komen er dan wel eens tranen en kan ik het zelfs een beetje missen en voel ik de behoefte om iets tastbaars te hebben..
Een miskraam is een gemis en soms komt dat binnen!
Ik houd niet van taboes en zeker niet als het gaat om iets wat zo vaak voorkomt en zo vaak gebeurt. Ook hier in dit gezin heb ik vaker een positieve test gehad dan dat er kinderen zijn die hier rond lopen. De eerste keer vertelde ik het pas tegen de meeste nadat ik de positieve test had van Pierre. Want ja het was nu immers goed toch? Terwijl ik me daarvoor heel vaak verdrietig voelde over iets wat was geweest, maar niet kon zijn. Daarna is het nog een paar keer gebeurd en raakte ik er zo aan “gewend” dat ik het vaak niet eens meer vertelde. Ook niet als de maand of maanden daarna wel een gezond kindje mocht groeien. Er dartelen vier kindjes rond vier kindjes die allemaal kwamen op de tijd die daarvoor bestemd was. En dat was goed, soms niet mijn tijd maar wel Zijn tijd. We hebben een hart vol, een huis vol, en onze armen vol.
Maar soms voel ik het even.. een leeg plekje, een litteken dat ineens gevoelig wordt. Een ge-mis wat je niet altijd mist maar wel eens zeer kan doen.
NOS Nieuws
•
Dinsdag 27 april 2021, 15:18
Jaarlijks 23 miljoen miskramen, maar nauwelijks aandacht voor het verdriet
Wereldwijd loopt een op de zeven zwangerschappen vroegtijdig verkeerd af, blijkt uit de analyse van 4,6 miljoen miskramen. Van alle vrouwen maakt zeker 11 procent minimaal één miskraam mee; 2 procent overkomt het twee keer en 1 procent zelfs drie keer of vaker. De onderzoekers vermoeden dat de werkelijke aantallen veel hoger liggen, omdat lang niet alle miskramen worden geregistreerd.
Hoewel miskramen zo vaak voorkomen - wereldwijd 23 miljoen keer per jaar, schatten de onderzoekers - krijgen vrouwen na die heftige gebeurtenis vaak maar weinig steun. Ze verwerken het verlies vaak in stilte, soms met onterechte zelfverwijten. Zo wordt wel ten onrechte gedacht dat een miskraam kan zijn ontstaan door het gebruik van de pil of door iets zwaars te tillen.
Al zou ik het verschil maken bij één iemand, dan is m’n missie geslaagd.
Je bent niet alleen, je verdriet mag er zijn en je verdriet is terecht. Verdriet bestaat omdat het liefde was
Annemarie
MamaAnnemarie
Bedankt voor je berichtje! Ik hoop dat het ondertussen alweer een beetje beter met je gaat. Vergeet niet dat je mag rouwen en verwerken. En dat gaat bij de één sneller als bij de ander. Jouw verlies jouw verdriet! En ik begrijp je helemaal. Fijn dat je een fijne Vk hebt! Dat is zoooo belangrijk! Tijdens je zwangerschap maar net zo goed tijdens zo een periode! Liefs 🤎
HMD
Dankjewel! Zelf net een miskraam gehad, 4 weken mee rond gelopen en morgen dan (eindelijk) de operatie zodat we het hopend een plekje kunnen gaan geven. Vandaag de laatste dag dat het 'kindje' bij mij is. Na morgen ben ik leeg, en volgends de vk voeld het dan ook letterlijk leeg. Het voeld zo alleen, niemand begrijpt dat je verdrietig bent. De mensen denken er zo gemakkelijk over, of heb ik het onderschat? Het woord miskraam dekt de lading niet is mijn persoonlijke mening. Gelukkig goede begeleiding bij de vk! Er zou meer aandacht en begrip voor mogen zijn bij de buiten wereld.